Γιατί η κοινωνία δεν αντιδρά στα άδικα μέτρα και τους νέους διωγμούς του ΣΥΡΙΖΑ; Βρίσκεται πια στο πέμπτο στάδιο

Η κυβέρνηση Τσίπρα τολμά και περνά αδιανόητα μέτρα, τέτοια που δεν τόλμησε να πάρει ούτε ο Α. Σαμαράς, στους 30 μήνες που κυβέρνησε. Φόροι σε ανύπαρκτα εισοδήματα, κατασχέσεις χωρίς αιτιολογία, νεες ποινικές διώξεις για φοροδιαφυγή, μέτρα καταστολής που καταδυναστεύουν την καθημερινότητα.

Τα μέτρα αυτά τα παίρνουν με μια κοινωνία απέναντί τους που δεν αντιδρά πια ότι και να ακούσει. Μια βουβαμάρα υπάρχει στους ανθρώπους, ταυτόχρονα με την απίστευτη ανικανότητα της αντιπολίτευσης να αντισταθεί προτείνοντας εναλλακτικές λύσεις.

Η ομάδα περί τον Τσίπρα που κυβερνά, έχει καταλήξει στο πολιτικό συμπέρασμα ότι μόνο αν το τρίτο μνημόνιο εφαρμοστεί κατά γράμμα δεν θα χαθεί η εξουσία. Παπανδρέου και Σαμαράς εφαρμόζοντας μερικώς τα δικά τους μνημόνια έχουν πάει σπίτι τους.

Πιστεύουν λοιπόν ότι το μνημόνιο πρέπει να εφαρμοστεί απολύτως και όσο πιο γρήγορα γίνεται ώστε στη συνέχεια να υπάρξει χρόνος α) Για μέτρα ανακούφισης Β) για ανάπτυξη που θα έρθει αφού άλλα σκληρά μέτρα δεν θα χρειαστούν και η χρηματοδότηση της χώρας θα γίνεται απρόσκοπτα..

Τα παραπάνω μάλιστα μπορούν πλέον να εφαρμοστούν εύκολα αφού η κοινωνία δεν αντιδρά και είναι σε απέραντη παθητικότητα. Γιατί όμως η κοινωνία δεν αντιδρά;

Η Επιστήμη έχει καταγράψει ΠΕΝΤΕ στάδια για έναν άνθρωπο που πληροφορείται ότι έχει μια ανίατη ασθένεια. Τα στάδια αυτά κατά σειράν είναι: Άρνηση, Θυμός, Διαπραγμάτευση, Κατάθλιψη και τέλος Αποδοχή.

Είναι ακριβώς τα ίδια πέντε στάδια που πέρασε η ελληνική κοινωνία στα χρόνια των μνημονίων για να φτάσει στο τελευταίο - την Αποδοχή - αφήνοντας τον κ. Τσίπρα και την μικρή περί αυτόν παρέα του να παίρνει μέτρα που δεν τόλμησε να πάρει ούτε ο ακροδεξιός Σαμαράς και κανείς να μην τον ενοχλεί.

Η ελληνική κοινωνία ξεκίνησε με την Άρνηση. Δεν αποδέχθηκε ποτέ ότι πρέπει να πληρώσει αυτή την οικονομική καταστροφή και όχι το πολιτικό σύστημα που όντως ευθύνεται απολύτως για την καταστροφή που ήρθε (αλλά και για τις λύσεις που δεν έρχονται).

Στη συνέχεια ήρθε ο Θυμός. Θα θυμάστε τις συγκλονιστικές συγκεντρώσεις οργής των λεγόμενων αγανακτισμένων στις κεντρικές πλατείες όλων των μεγάλων πόλεως στην Ελλάδα. Η Διαπραγμάτευση και η Κατάθλιψη ήσαν σύντομα στάδια που περιγράφουν τον δρόμο της απώλειας κάθε ελπίδας για να φτάσεις στο τελικό στάδιο: Την ΑΠΟΔΟΧΗ.

Στην ιατρική σε αυτό το στάδιο ο άνθρωπος απομονώνεται και ηρεμεί, αδιαφορώντας πια για το γενικότερο περιβάλλον. Στην ελληνική κοινωνία των αποτυχημένων, ψευδόμενων πολιτικών η αποδοχή έχει πράγματι τα ίδια χαρακτηριστικά. Οι πολίτες τα παράτησαν και δεν ανθίστανται πια. Βιώνουν φόρους επί ανύπαρκτων εισοδημάτων, ετοιμάζονται νέες διώξεις φοροδιαφυγής, αδικούνται, κανείς δεν τους δίνει σημασία.

Δεν τους πειράζει πια. Οι πολίτες έχουν επιλέξει να ζήσουν όποια ζωή τους έχει "απομείνει", έχοντας παραμερίσει τους πολιτικούς της φρίκης. Ήρεμοι πια τους αρκεί να πίνουν έναν καφέ, να έχουν ένα κινητό και λίγη βενζίνη κι ας χρωστούν όλο και περισσότερα, αυτό δεν μπορούν να το ελέγξουν όπως σε κάθε ανίατη ασθένεια. Ότι είναι να γίνει θα γίνει.