Γνωρίζω ότι η οπτική μου γωνία σε ότι γράφω δεν είναι κομματικά αρεστή. Όταν προειδοποιούσα τον ΣΥΡΙΖΑ για την επερχόμενη επέλαση Μητσοτάκη ήμουν δεξιός.
Όταν γράφω ότι η κυβέρνηση έχει αποτύχει 5 χρόνια μετά στα βασικά (γραφειοκρατία, υγεία, παιδεία κ.ο.κ.) δεν είμαι. Ψάχνουν πάντως να δουν ποιος με έβαλε να τα γράψω. Αφού δεν είναι αυτοί ελεύθεροι στην έκφραση σιγά μην είμαι εγώ. Με καθοδηγούν.
Είναι το τίμημα της ελεύθερης έκφρασης. Σε απομονώνουν όλοι. Στο τέλος δεν είσαι με κανέναν, γιατί σε κανέναν από το πολιτικό σύστημα δεν αρέσει η κριτική. Αυτό που τους αρέσει είναι να επαναλαμβάνεις τις θέσεις τους με πάθος και ένταση. Να είσαι δικός τους. Τότε βέβαια δεν είσαι δημοσιογράφος ούτε αναλυτής αλλά κανείς από αυτούς δεν το σκέφτεται έτσι.
Έχω εμπειρίες μαζί τους. Τους εξηγώ σε προσωπικές μου επαφές μαζί τους ότι υπάρχουν εκατοντάδες ανοικτά θέματα για να υπερασπιστούν τους πολίτες και να κάνουν δημιουργική αντιπολίτευση. Τους τα λέω αναλυτικά. Αδιαφορούν.
Τους λέω ότι ψεύδονται σε ΟΛΑ για τα Τέμπη. Δεν τους ενδιαφέρει που δεν μπορούν να μου απαντήσουν. Το πολιτικό παιχνίδι δεν παίζεται με ηθικούς όρους οπότε ούτε που με ακούν.
Υπάρχουν όμως αυτοί που με διαβάζουν. Ακόμα και έναν μόνο αναγνώστη να έχω, μόνο έναν, θέλω να είμαι απέναντι του ειλικρινής, τίμιος και ότι γράφω να το αποδεικνύω. Ακόμα καλύτερα να επιβεβαιώνεται στον χρόνο. Έγραφα ότι ο ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατρακυλήσει με σερί ηττών. Έγινε. Ότι θα ζήσουμε κυριαρχία Μητσοτάκη. Την ζούμε.
Ότι δεν θα υπάρξει ούτε μια καταδίκη στα Τέμπη για την σύμβαση 717 κι ας βγάζουν λόγους δικηγόροι, βουλευτές κόμματα και όποιος άλλος. Κι ας τους βάζουν 700.000 εγγύηση στον κάθε έναν. Θα γίνει.
Έχω μια γυάλινη σφαίρα και βλέπω το μέλλον; Όχι. Έχω κάτι καλύτερο. Έχω το παρόν. Όλα γίνονται μπροστά μου και μπορώ να καταλάβω την αλήθεια και το ψέμα. Και επειδή δεν είμαι κομματικός σκλάβος, γράφω αυτό που βλέπω, αυτό που πιστεύω έχοντας στην σκέψη μου αυτόν που με διαβάζει και όχι του θλιβερούς των κομμάτων. Είναι απλό.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
