Είναι εύκολο να μιλάς και να μη λες τίποτε όταν απευθύνεσαι σε οπαδούς που κουνάνε σημαιούλες ή σε δημοσιογράφους που έχεις προεπιλέξει. Μπορείς και να είσαι απροετοίμαστος δεν πειράζει ποιος θα καταλάβει; Αρκεί να πετάς συνθήματα και τσιτάτα κι όλα καλά.
Χθες ο κ. Τσίπρας θα κατάλαβε ότι τα παραπάνω ισχύουν στη δύσμοιρη Ελλάδα όπου μπορεί να λέει ψέματα από το πρωί μέχρι το βράδυ και κανείς να μην ενοχλείται. Στις ΗΠΑ όμως, ενώπιον επιχειρηματιών που οι περιουσίες τους έφταναν στα 100 δισ. ευρώ, ο κ. Τσίπρας απέτυχε τραγικά ακόμη και να πείσει ότι ξέρει το... αντικείμενό του.
Ο κ. Τσίπρας τόλμησε να πάει και εκεί απροετοίμαστος, λες και θα μιλούσε στο Επιμελητήριο Αθηνών, δεν είχε ετοιμάσει ένα πλαίσιο ώστε να γοητεύσει το ακροατήριο των επενδυτών και δεν μπόρεσε να εξαγγείλει τίποτε.
Αντί να υποσχεθεί χαμηλούς φόρους και σταθερό φορολογικό σύστημα επί μια τουλάχιστον 10ετία σε κάθε μεγάλη επένδυση, μηδενική γραφειοκρατία και προσωπική παρέμβαση του σε κάθε μια περίπτωση χωριστά, δεν είχε τίποτα να πει! Δεν μπόρεσε να απαντήσει ούτε σε ποιους τομείς η Ελλάδα περιμένει επενδυτές.
Απέτυχε μάλιστα αν και η κυρία Αγγελοπούλου έκανε έναν πρόλογο - ύμνο γι αυτόν ενώ και ο κ. Κλίντον με βολικές ερωτήσεις προσπαθούσε να του δώσει την ευκαιρία να πει τα σπουδαία.
Το θλιβερό ήταν ότι δεν υπήρξε από την πλευρά της ελληνικής αντιπροσωπείας καμία απολύτως προετοιμασία πριν από την εκδήλωση, δηλαδή ο κ. Τσίπρας εξακολουθεί να νομίζει ότι μόνο μιλώντας μπορεί να κυβερνήσει.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Κόμματα και... προγράμματα
Ακούω περίπου έκπληκτος αρκετούς στα τηλεοπτικά πάνελ, να αναρωτιούνται: "Μα οι πολίτες δεν βλέπουν το πρόγραμμα του (τάδε) κόμματος; Σοβαρά τώρα;
Στην Ελλάδα που όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου υπέγραφε 5ετή παραμονή των βάσεων λέγοντας ότι τις... διώχνει, με σύνθημα "ο αγώνας τώρα δικαιώνεται";
