Ζούμε σε μια κοινωνία που δεν μπορεί να υπερασπιστεί την καθημερινότητα των παιδιών, αντίθετα την φορτώνει με όλο και περισσότερο άγχος.
Μελέτες δείχνουν πως όλο και περισσότερα παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού πάσχουν από ημικρανίες και έλκη, αφού διαπιστώθηκε άρρηκτη σχέση μεταξύ αυτών των προβλημάτων και της πίεσης για υψηλή απόδοση.
Ακόμα χειρότερα στο Γυμνάσιο Ιρβιγκτον της Καλιφόρνιας, διαπιστώθηκε ότι το 54% των μαθητών εμφάνιζε ήπια έως βαριά συμπτώματα κατάθλιψης, ενώ το 80% έπασχε από άγχος.
Ακόμα ψηλάτερα, στο Πανεπιστήμιο του Σεντ Λούις, ο Στιούαρτ Σλάβιν, παιδίατρος και καθηγητής στην Ιατρική Σχολή αφού ανακάλυψε υψηλά ποσοστά άγχους και κατάθλιψης μεταξύ των φοιτητών του, μαζί με τους συνεργάτες του άλλαξε το ισχύον σύστημα: κατήργησε τους βαθμούς για τους πρωτοετείς φοιτητές, επέβαλε αργία μισής ημέρας κάθε δεύτερη εβδομάδα και δημιούργησε μικρές ομάδες μελέτης ώστε να ενισχυθούν οι δεσμοί μεταξύ των παιδιών.
Μετά την πάροδο έξι ετών, τα ποσοστά των φοιτητών που έπασχαν από κατάθλιψη μειώθηκαν σημαντικά. Το μήνυμα είναι: Η σχολική πίεση (πολλές φορές χωρίς νόημα για άχρηστες γνώσεις) αγχώνει υπερβολικά τα παιδιά που αισθάνονται πρόωρα ότι έχουν ευθύνες ενήλικα.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτό το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
