Από κόπωση και αϋπνία υποφέρουν τα άτομα με οστεοαρθρίτιδα γόνατος

Πρόσφατη μελέτη προσπάθησε να προσδιορίσει τη σχέση μεταξύ κόπωσης και ποιότητας ύπνου, πόνου και κατάθλιψης σε άτομα με οστεοαρθρίτιδα γόνατος.  

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν στοιχεία 151 ασθενών και 147 υγιών ατόμων. Για τη συλλογή δεδομένων, χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια που αφορούσαν στα κοινωνικοδημογραφικά χαρακτηριστικά, στη βαρύτητα της κόπωσης, την ποιότητα του ύπνου και την κατάθλιψη (SCQ,  VAS-F, PSQI, BDI).  

Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα γόνατος είχαν υψηλότερα επίπεδα κόπωσης, χαμηλότερα επίπεδα ενέργειας και υψηλότερες βαθμολογίες στα ερωτηματολόγια τόσο του δείκτη ποιότητας του ύπνου (PSQI) όσο και εκείνου που αφορούσε την κατάθλιψη (BDI) συγκριτικά με των υγιών συμμετεχόντων.  

Η διαφορά, μάλιστα, μεταξύ τους ήταν σημαντική ενώ, όπως ανέφεραν οι επιστήμονες, υπήρξε δηλαδή θετικός συσχετισμός μεταξύ κόπωσης και ποιότητας του ύπνου, της σοβαρότητας κόπωσης και της κατάθλιψης. 

Όπως μας εξηγεί ο ορθοπαιδικός χειρουργός Δρ. Νικόλαος Γρανίτσας αρκετές μελέτες αναφέρουν ότι η αρθρίτιδα επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα του ύπνου των πασχόντων καθώς οι ίδιοι οι ασθενείς έχουν αναφέρει ότι δυσκολεύονται να αποκοιμηθούν, έχουν συχνές διακοπές του ύπνου και πρόωρη αφύπνιση.    

Ο πόνος, η δυσκαμψία των αρθρώσεων, ο λειτουργικός περιορισμός, η αϋπνία και η κόπωση αλληλεπιδρούν, επιφέροντας αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογική ευεξία, με πιο αρνητική επίδραση την κατάθλιψη. Και ο κίνδυνος αυξάνεται περισσότερο στους ασθενείς που η χρόνια οστεοαρθρίτιδα συνοδεύεται από χρόνιο πόνο.  

Τα αίτια της κόπωσης που νιώθουν οι ασθενείς δεν είναι σαφή  Όλες οι μελέτες έχουν προσπαθήσει να ρίξουν φως στα αίτια της κόπωσης, ωστόσο όπως λέει, για να αντιμετωπιστεί επιτυχώς η κόπωση, η οποία έχει αποδειχθεί ότι είναι η πιο οδυνηρή κατάσταση στη διαχείριση χρόνιων ασθενειών, είναι σημαντικό να ερευνηθούν και οι αλληλεπιδράσεις.  
 
Επειδή η νόσος είναι προοδευτική και θεραπεύεται οριστικά μόνο χειρουργικά Σύμφωνα με το γιατρό, η οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή απλώς αντιμετωπίζει προσωρινά τα συμπτώματα και καθυστερεί το αναπόφευκτο για τους περισσότερους.

Η απώλεια του χόνδρου και η παραμόρφωση της άρθρωσης που επέρχεται σταδιακά, αλλάζοντας τον άξονα του γόνατος και προκαλώντας πόνο και αστάθεια, αλλά και η αυξημένη παραγωγή αρθρικού υγρού από τον οργανισμό σε μια προσπάθειά του να λιπάνει το γόνατο ώστε να μην τρίβονται οι επιφάνειες μεταξύ τους, μπορεί αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά μόνο με ολική αρθροπλαστική η οποία σήμερα μπορεί να πραγματοποιηθεί με διάφορες μεθόδους.