Αν μας το έλεγαν τότε, θα μας φαινόταν εξωφρενικό. Ότι θα ερχόταν δηλαδή ο καιρός που όχι απλώς θα είχαμε ξεχάσει τη σκληρή πλευρά του κλεισίματος στο σ['ιτι, αλλά θα τα αναπολούσαμε κιόλας.
Και ενώ οι έρευνες οι οποίες εστίασαν στο ψυχολογικό αποτύπωμα της πανδημίας έχουν καταδείξει εδώ και καιρό, πόσο δυσκολεύτηκαν πολλοί άνθρωποι, τόσο ψυχολογικά αλλά και σε άλλα ζητήματα, όπως η ενδοοικογενειακή βία, δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν αρχίσει να παραδέχονται ότι νοσταλγούν εκείνη την περίοδο.
Όσο και αν τότε την θεωρούσαν ό,τι χειρότερο, πιο δύσκολο, σκληρό και άδικο μας έχει συμβεί ποτέ.
Μια έρευνα του περιοδικού The Face την άνοιξη του 2022. Σε δείγμα 300 νέων ανθρώπων το 67% των ερωτηθέντων απάντησαν πως δύο χρόνια μετά τις σκληρές καραντίνες, νοσταλγούν αυτή την περίοδο όπου όλοι: «μπορούσαμε να εστιάσουμε στα πράγματα που μας αρέσει πραγματικά να κάνουμε».
Στην ίδια έρευνα, πολλοί απαντούσαν επίσης πως συνειδητοποίησαν πράγματα για τη ζωή τους και τον εαυτό τους. Άλλοι, ανέφεραν πως η πνευματική τους κατάσταση βελτιώθηκε γιατί επιτέλους απέκτησαν την δυνατότητα να γυμνάζονται σπίτι. Μερικοί είπαν ότι απέκτησαν νέους καλούς φίλους που γνώρισαν κατά τη διάρκεια των περιπάτων ή στα social media.
Πάντως, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Lancet, τα περιστατικά μείζονος κατάθλιψης και αγχώδους δαιαταραχής αυξήθηκαν στην πανδημία κατά 28% και 26% αντίστοιχα. Παρόλα αυτά, υπάρχει εξήγηση που πολλοί αναπολούν σήμερα τα lockdown.
Ένας βασικός λόγος είναι η τηλεργασία, μια κατάσταση που για τους περισσότερους ήταν πρακτική ενώ ταυτόχρονα δημιουργούσε και μια αίσθηση ασφάλειας στον κατεξοχήν χώρο που μας εμπνέει αυτό το αίσθημα- το σπίτι.
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
