Υστερα από τρία χρόνια υπό την τρόικα η Λισαβόνα υποτίθεται ότι ξαναβρήκε την οικονομική ανεξαρτησία της. Αλλά με ποιο κόστος; Η ανεργία κορυφώθηκε στο 15,1%, η φτώχεια εκτινάχθηκε στα ύψη και το δημόσιο χρέος έσπασε κάθε ρεκόρ. Τα ίδια διαπιστώνονται και στις υπόλοιπες χώρες που βρέθηκαν στη μέγγενη της τρόικας: Ελλάδα, Κύπρος και Ιρλανδία.
Υπερβολικά πολλή λιτότητα παντού και υπερβολικά γρήγορα: αυτό είναι το κυριότερο λάθος που διέπραξε η τρόικα στη διάρκεια της κρίσης. Το ΔΝΤ παραδέχθηκε στις αρχές του 2013 ότι είχε υποτιμήσει τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας στην ύφεση. Αποτέλεσμα: η αδύναμη ανάκαμψη της ευρωζώνης ήδη επιβραδύνεται.
Στην Ελλάδα το δημόσιο χρέος φθάνει το 175% του ΑΕΠ, στην Πορτογαλία το 130%, στην Ιρλανδία το 125%: οι χώρες αυτές έχουν μη βιώσιμο χρέος.
Τα παραπάνω αναλύονται από φημισμένους Ευρωπαιους οικονομολόγους όπως οι Έρικ Ντορ, Σαρλ Βιπλοζ, Ανρί Σερντινιάκ κ.α.
Η διπλή διαφάνεια της χώρας
Κομπάζουν αρκετοί στην πολιτική ότι "τουλάχιστον σε δυο θέματα η Ελλάδα έχει πετύχει την διαφάνεια: Στις εισαγωγικές εξετάσεις και στις εκλογές". Για να τα δούμε όμως λίγο.
ΣΤΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ εξετάσεις έχουμε ένα σύστημα παπαγαλίας που οδηγεί τα παιδιά στην αδιαφορία για τα σπουδαία, στην αμάθεια.
Παράλληλα το σύστημα αυτό έχει εκτοξεύσει τις οικογενειακές δαπάνες εκμάθησης του παιδιού τόσο ώστε η φράση "δωρεάν παιδεία" να είναι ύβρις κατά της κοινής νοημοσύνης.
