Ανάλυση Κ. Καλλίτση στην "Καθημερινή :
"... Δεν είναι αληθές ότι βγαίνουμε από το Μνημόνιο. (α) Μόλις προ ολίγων ημερών συμφωνήθηκε η 4η επικαιροποίηση του δευτέρου Μνημονίου, η οποία προβλέπει δημοσιονομικά μέτρα για το 2015 και για το 2016 και, άρα, το «Μνημόνιο που έληξε» είναι το Μνημόνιο που ανανεώθηκε για δύο χρόνια. (β) Ετσι ή αλλιώς, επίσης, το Μνημόνιο ισχύει ως υποχρέωση έναντι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έως το πρώτο τρίμηνο του 2016, διότι έως τότε θα δανειζόμαστε με δόσεις από το ΔΝΤ τα περίπου 16 δισ. ευρώ που απομένουν –εκτός κι αν βγούμε στις αγορές για 16 δισ. ευρώ με μη βιώσιμα επιτόκια, όπερ αποκλείεται...".
"... Αυτά, που χρειαζόμαστε ώστε να αξιοποιήσουμε τα διεθνή κεφάλαια (τα λεφτά...) που υπάρχουν είναι :
* η διαμόρφωση συνεκτικού σχεδίου ανασυγκρότησης,
* η άρση των αβεβαιοτήτων που προκαλούνται από το άρρωστο πολιτικό σύστημα και η συνακόλουθη παρατεταμένη προσδοκία εθνικών εκλογών,
* η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στον δημοκρατικό χαρακτήρα και την ποιότητα της διακυβέρνησης,
* η εύρυθμη λειτουργία των θεσμών, η σταθερότητα της φορολογικής και δημοσιονομικής πολιτικής, η αποκατάσταση της ισονομίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης.
Με άλλα λόγια, το δύσκολο είναι το αίσθημα εμπιστοσύνης της κοινωνίας στην πολιτική και στον εαυτό της. Η εμπιστοσύνη, όμως, κατερειπώνεται καθημερινά. Γι’ αυτό, ο κύκλος της κρίσης δεν κλείνει - όσα κι αν αντλήσουμε από τις αγορές. Αναπαράγεται".
