Παρακολουθώντας καθημερινά και από κοντά την ελληνική πραγματικότητα αντιλαμβάνεται κανείς τις αιτίες που έχουν καθηλώσει την χώρα στο τίποτα. Είναι οι πολιτικοί ΟΛΩΝ των κομμάτων που συγκροτούν ένα παρακμιακό σύστημα χωρίς αρχή και τέλος. Από αυτούς, δεν έχεις να περιμένεις τίποτε θετικό, μόνο καταστροφές.
Μπορώ να σας περιγράψω μια συνήθη μέρα αυτών των ανθρώπων (των πολιτικών), επαναλαμβάνω όλων των κομμάτων.
Ξεκινούν διαβάζοντας εφημερίδες και παρακολουθώντας τι ειπώθηκε στα τηλεπαράθυρα. Στη συνέχεια, αρπάζουν τα τηλέφωνα και προσπαθούν να μάθουν τι κρύβεται πίσω από μια ατάκα ή ένα δημοσίευμα. Όταν ολοκληρωθεί η "ενημέρωση" τους, ξεκινούν να μιλούν μεταξύ τους για το πως θα αντιμετωπίσουν τον κάθε αντίπαλο.
Αυτά που συζητούν ξεκινούν απ ευθείας από το Μαξίμου (ή τα γραφεία των κομμάτων) και είναι αυστηρά επικοινωνιακά: Τι ώρα θα βγει μια ανακοίνωση, ποιός θα την στηρίξει και πως, ποιοι θα βγουν την επομένη στην τηλεόραση και τι θα πουν κ.ο.κ.
Διαδρομιστές εργάζονται σκληρά για να "γίνουν όλα όπως πρέπει" μεταφέροντας ένθεν κακείθεν πληροφορίες και χαρτιά, μιλούν όχι από κινητά αλλά από σταθερά τηλέφωνα, κάνουν και συσκέψεις. Μιλάμε για ένα οργανωμένο κουτσομπολιό ολημερίς και ολονυχτίς.
Συμπληρωματικά, όλη αυτή την καθημερινότητα τους, την βοηθούν δημοσκοπικές εταιρείες οι οποίες καταγράφουν την αποδοχή των κινήσεων αυτών στην κοινωνία των χαχόλων (υποανάπτυκτων) στην οποία θεωρούν ότι απευθύνονται.
Αν το τίποτα που οργανώνουν αποδίδει (βλέπε εξεταστική της Βουλής για τους καναλάρχες), τρίβουν τα χέρια από χαρά και το συνεχίζουν επί μήνες, κάτι σαν επιτυχημενο τηλεοπτικό σίριαλ. Αν όχι το αποσύρουν.
Σπαταλώντας όλο το 24ωρο σε δραστηριότητες του παρασκηνίου, δεν υπάρχει ούτε μια ώρα εργασίας για την βαλτωμένη Ελλάδα των μνημονίων. κανείς δεν σχεδιάζει τίποτε και κάπως έτσι, αν και πέρασαν ήδη επτά χρόνια από την επίσημη έναρξη της κρίσης, είμαστε πιο πίσω από εκεί που ξεκινήσαμε!
Όλα ΜΑΤΑΙΑ λοιπόν. Και οι θυσίες και οι αντιμνημονιακές ψήφοι και οι διαδηλώσεις και η οργή στις ψυχές των ανθρώπων. Στην Βουλή υπάρχουν κόμματα των διαδρόμων όχι της κοινωνίας. Κόμματα που ανταλλάσουν λεκτικές πομφόλυγες αλλά δεν έχουν ιδέα τι και πως θα βγούμε από την κρίση.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Το περιστατικό είναι πραγματικό και (μας) δείχνει την διαφορά εκπαίδευσης των αστυνομικών σε Ελλάδα και ΗΠΑ.
Κακοποιημένη γυναίκα σε ένα διάλλειμα του ξυλοδαρμού της παίρνει τηλέφωνο το 911 (αντίστοιχο του δικού μας 100) και ο διάλογος ήταν:
- Παρακαλώ θα ήθελα να παραγγείλω μια πίτσα.
- Έχετε πάρει το 911.
- Ναι το ξέρω.
- Δεν μπορείτε να μιλήσετε;
- Ναι μια πίτσα με μπέικον και μανιτάρια.
- Είστε κακοποιημένη;
