Στην αρχή, η Ελλάδα είχε περιθώρια επιλογής των πολιτικών με τις οποίες θα πετύχαινε να μεταρρυθμίσει το παρασιτικό μοντέλο που την οδήγησε στη χρεοκοπία. Είχε και λίγα ίχνη αξιοπιστίας. Ετσι, για να πάρουμε τη δόση, μοναδικό προαπαιτούμενο για την τρόικα ήταν η υπόσχεση ότι θα υλοποιηθεί αυτό που είχαμε αποφασίσει. Επειδή δεν το κάναμε, μπήκε ως προαπαιτούμενο η δημοσιοποίηση του νόμου που θα το υλοποιήσει. Μετά, μπήκε ως προαπαιτούμενο η ψήφιση του νόμου που θα το υλοποιήσει. Τώρα, προαπαιτούμενο έγινε η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης του νόμου και των υπουργικών αποφάσεων που θα το υλοποιήσουν. Η αξιοπιστία της χώρας κονιορτοποιείται. Τον Ιούνιο, το ΔΝΤ εξαπέλυσε μύδρους γιατί είχαμε πει ψέματα ότι δήθεν είχαμε επανδρώσει επαρκώς τον μηχανισμό που θα έκανε φορολογικό έλεγχο στους πλούσιους – μηχανισμό που επί μακρόν αρνιόμασταν να συγκροτήσουμε. Τώρα, φτάσαμε να αναβάλλεται η καταβολή της δόσης επειδή έλειπαν 80 υπάλληλοι από τη λίστα της «κινητικότητας» και να προστίθενται την τελευταία στιγμή - «κατ’ εντολήν της τρόικας» είπε ο υπουργός. Καταντήσαμε η τρόικα να απαγορεύει την πώληση της Eurobank σε Ελληνες. Και να ορίζει ακόμη και την ημερομηνία υποβολής της φορολογικής δήλωσής μας καθώς και τον αριθμό των δόσεων του φόρου. Είναι ντροπή.
Γιατί φτάσαμε ώς εδώ; Επειδή το πολιτικό σύστημα, αγκιστρωμένο
στα νταραβέρια και τους πελάτες του, διαρκώς ελίσσεται ανάμεσα στην εξυπηρέτηση της πελατείας του και τις συμφωνίες του με την τρόικα, με τελικό αποτέλεσμα να καταντά αναξιόπιστο - γενικώς.
Παράδειγμα το κράτος, του οποίου η μεταρρύθμιση είναι κεντρικό ζητούμενο επί έτη πολλά. Υπήρχε η τεχνική βοήθεια και ο χρόνος για αξιολόγηση δομών και ανθρώπων. Δεν υπήρχε βούληση. Το πολιτικό σύστημα θέλει πελατειακό κράτος -δεν έδιωχνε ούτε τους επίορκους. Το αποτέλεσμα είναι ότι, σήμερα, ενώ συνεχίζεται η άλωση του κράτους με κομματικούς διορισμούς σε θέσεις ευθύνης, στο όνομα της μεταρρύθμισης εξελίσσεται ένα απίθανο «ράβε ξήλωνε»: Διαλύεται η ΕΡΤ και θα αποζημιωθούν 2.600 για να επαναπροσληφθούν 2.000. Διώχνονται οι σχολικοί φύλακες για να επαναπροσληφθούν με λεφτά του ΕΣΠΑ. Διαλύεται η δημοτική αστυνομία, που όμως (παγκόσμια πρωτοτυπία!..) θα ενταχθεί στην ΕΛ.ΑΣ. Διαλύεται η τεχνική εκπαίδευση (πάει και το νέο μοντέλο ανάπτυξης;) και καλούνται ΕΣΥ και ΙΕΚ να απορροφήσουν τους καθηγητές. Ακόμα και η τρόικα γελά με αυτά τα καμώματα… Ολα αυτά, δεν βγαίνουν πουθενά. Εξαντλείται η Ελλάδα, η οικονομία, η κοινωνία, οι θεσμοί της, ενώ το τοπίο στην περιοχή μας και στην Ευρώπη γίνεται περισσότερο σύνθετο. Με κρυφές και φανερές απειλές. Και με παράθυρα ευκαιρίας που, για να έχουμε τύχη να τα αξιοποιήσουμε, απαιτείται ένα εθνικό σχέδιο ανάταξης της χώρας και πειθαρχημένη, συντεταγμένη προσπάθεια όλων των πατριωτικών, δημοκρατικών δυνάμεων. Αυτό θα συμβεί, μόλις η κοινωνία αρχίσει να ανακτά την εμπιστοσύνη της στον εαυτό της και στην πολιτική, βλέποντας μια φερέγγυα πρόταση, εναλλακτική στο άρρωστο πολιτικό σύστημα.
