Το ΔΝΤ μένει, όσο οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν - Οι Ευρωπαίοι δεν πιστεύουν στα πλεονάσματα Σαμαρά

Τέλος του χρόνου ολοκληρώνεται το συμφωνημένο  πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Παραμένει βέβαια ανοιχτό εάν η Ελλάδα θα χρειαστεί πρόσθετες χρηματοδοτικές ανάγκες (που ήδη υπολογίζονται στα 15 δισ. ευρώ) και επομένως χρειαστεί νέο πρόγραμμα βοήθειας μετά το 2015.

Οι λεονταρισμοί Σαμαρά - Βενιζέλου για το τέλος της τρόικας και των μνημονίων είναι μία ελληνική επιθυμία, αλλά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ολοκληρώνει το δικό του πρόγραμμα δανειοδοτήσεων στο πρώτο τρίμηνο του 2016. Αν η συγκυβέρνηση θέλει να το διώξει θα πρέπει να πάρει τα 16 δισ. ευρώ από την ΕΕ!

Η γερμανική εφημερίδα Frankfurterllgemeine γράφει : «Για πολιτικούς λόγους η ελληνική κυβέρνηση θέλει να αποφύγει πάση θυσία ένα επόμενο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, το οποίο θα σήμαινε και νέα μέτρα. Πιστεύει ότι τα περίπου 11 δισεκατομμύρια ευρώ που είχαν ενταχθεί στο παλαιό πρόγραμμα για τη διάσωση των τραπεζών μπορούν να αλλάξουν χρήση και να αξιοποιηθούν για την εξυγίανση του προϋπολογισμού.

Στις Βρυξέλλες αυτό δεν θεωρείται ρεαλιστικό. Όχι μόνο γιατί η αναδιανομή των κονδυλίων θα έθετε νομικά προβλήματα, αλλά γιατί τα χρήματα αυτά θα χρησιμοποιηθούν τελικά για τον σκοπό για τον οποίο είχαν προβλεφθεί, καθώς τα επικείμενα stress test στις ελληνικές τράπεζες ενδέχεται να αποκαλύψουν νέες κεφαλαιακές ανάγκες».

Ο Σαμαράς πιέζει την ΕΕ παίζοντας το χαρτί της πολιτικής αστάθειας. Υπενθυμίζει δε ότι πέτυχε πλεόνασμα πέρυσι και φέτος. Οι Ευρωπαίοι όμως δεν είναι... Έλληνες ψηφοφόροι : «Οι αποφάσεις που ελήφθησαν τον Νοέμβριο του 2012 βασίζονται στην υπόθεση ότι το πρωτογενές πλεόνασμα της χώρας θα ισοδυναμεί κάθε χρόνο με το 4,5% του εθνικού ΑΕΠ. Όμως τα στοιχεία που έχουμε σήμερα μπροστά μας κάνουν λόγο για λιγότερο από 2%.

Επιπλέον στην Αθήνα φαίνεται να ξεχνούν ότι το πρωτογενές πλεόνασμα αποτελεί μόνο μία από τις προϋποθέσεις για περαιτέρω διευκολύνσεις» σημειώνει η Frankfurter Allgemeine, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η «άλλη προϋπόθεση» θα ήταν η ατζέντα των μεταρρυθμίσεων.