Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, είχε ήδη διαφανεί η ανάγκη επέκτασης και εκσυγχρονισμού του λιμανιού της Πάτρας. Η πόλη ήταν ήδη «στραγγαλισμένη», αφού το υπάρχον λιμάνι βρισκόταν μπροστά στο ιστορικό κέντρο της πόλης και στην ουσία την έπνιγε. Η πόλη αναζητούσε τρόπο να βγει στη θάλασσα, αλλά και να μην χάσει τον βασικό της πόλο ανάπτυξης, το λιμάνι της.
Σαν λύση, επιλέχθηκε η μεταφορά του λιμανιού δύο χιλιόμετρα νοτιότερα, στην άκρη της πόλης, μπροστά στις εγκαταστάσεις της Πειραϊκής Πατραϊκής.
Για να υλοποιηθεί όμως αυτός ο σχεδιασμός και να μπορέσουν να γίνουν τα έργα κατασκευής του νέου λιμανιού, έπρεπε να μετατραπεί και ο νέος παραθαλάσσιος χώρος (αλλά και ο ενδιάμεσος προκειμένου να διευκολυνθούν οι εργασίες), σε χερσαία λιμενική ζώνη.
Έτσι από 2.000μ. χερσαία λιμενική ζώνη, στην οποία δραστηριοποιείτο το λιμάνι, έγινε χερσαία λιμενική ζώνη (χρήση και εκμετάλλευση από την ανώνυμη εταιρεία ΟΛΠΑ), όλο στην ουσία το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, σε μήκος 7.000μ.
Οι Πατρινοί έκαναν υπομονή μέχρι να κατασκευαστεί το νέο λιμάνι, όντας σίγουροι πως αμέσως μετά τη λειτουργία του, το ελεύθερο πια θαλάσσιο μέτωπο μπροστά από το ιστορικό κέντρο, θα απελευθερωνόταν και θα δινόταν από το ελληνικό δημόσιο με παραχώρηση, στο Δήμο της Πάτρας, στα πρότυπα της Θεσσαλονίκης.
Η χερσαία λιμενική ζώνη θα επαναπροσδιοριζόταν, θα υπεγράφετο τροποποίηση της προγραμματικής σύμβασης παραχώρησης, μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Ανώνυμης Εταιρείας ΟΛΠΑ, ο παλιός χώρος θα επανερχόταν στο Ελληνικό Δημόσιο και το Ελληνικό Δημόσιο, θα τον παραχωρούσε στο Δήμο.
Δημιουργείται κρυφά ειδικό χωροταξικό:
Το 2005 (έχει προηγηθεί το 2001 η μετατροπή του Λιμενικού Ταμείου σε Ανώνυμη Εταιρεία ) και ενώ η κατασκευή του νέου λιμανιού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, δημιουργείται ειδικό χωροταξικό, το οποίο με τη δικαιολογία των εγκαταστάσεων του παλιού λιμανιού (και αποσιωπώντας πως το λιμάνι μεταφέρεται), σχεδιάζει 16 τεράστια οικοδομικά τετράγωνα, μπροστά στην πρόσοψη της πόλης, με δυνατότητα δόμησης 49.576 τ.μ..
Τότε η πόλη άρχισε να υποψιάζεται πως κάτι δεν πάει καλά και άρχισε να αντιδρά.
Οι αντιδράσεις της όμως, παρόλο που συνοδευόντουσαν από ομόφωνες αποφάσεις όλων των φορέων, με πρώτο το Δημοτικό Συμβούλιο, έπεφταν στο κενό. Η απληστία μιας Ανώνυμης Εταιρείας σε στρέμματα.
Αξίζει όμως να αποτυπωθεί σε στρέμματα, η όλη ιστορία, για να καταδειχθεί η απληστία της Ανώνυμης Εταιρείας ΟΛΠΑ, αλλά και η πλήρης παραπλάνηση των πατρινών, από τις κυβερνήσεις των τελευταίων δέκα χρόνων.
-Μέχρι το 2011, ο ΟΛΠΑ χρησιμοποιούσε στην ουσία μόνο 150 στρέμματα, περίπου (το παλιό λιμάνι δηλαδή). Του ήταν αρκετά.
-Με τη δικαιολογία της κατασκευής του νέου λιμανιού βρέθηκε να κατέχει 1.100 στρέμματα περίπου!!!!
Με τη δέσμευση πως θα τα επιστρέψει όταν λειτουργήσει το νέο λιμάνι!!! Τώρα παριστάνουν όλοι, με πρώτο τον ΟΛΠΑ, τον αδιάφορο!!!! Εκμεταλλεύονται τη δική μας αδιαφορία και αναποτελεσματικότητα!!! Δεν είναι εκπληκτικό; Οκτώ φορές μεγαλύτερη έκταση, να την κατέχει απλά μια ανώνυμη εταιρία, δίχως να την χρησιμοποιεί, για να την παραδώσει σαν οικόπεδο-φιλέτο, σε ιδιώτες στο μέλλον!!!!! Το μέλλον που δυστυχώς ήρθε!!!
- Η υπόσχεση της κυβέρνησης μιλά για παραχώρηση στην πόλη, μόνο 100 στρεμμάτων!!!! (τόσα είναι στα 3.500μ.) Κυβέρνηση και ΟΛΠΑ αρνούνται να παραχωρήσουν έστω και αυτό το ελάχιστο!!!! Αρνούνται να παραχωρήσουν ακόμα και το 1/10, από εκείνη την έκταση που τους περισσεύει και που στην ουσία την έχουν ¨καταπατήσει¨ από τους πατρινούς!!!!!!
Σημείωση: για να μην μας παραπλανούν. Τόσο στον ιδρυτικό νόμο του 2001, όσο και στον κανονισμό λειτουργίας της ανώνυμης εταιρίας, δεν αναφέρεται πουθενά, καμία υποχρέωσή της απέναντι στην πόλη. Τόσο απλά!
Αναγνωρίζεται το δίκαιο του αιτήματος από κυβέρνηση και ΟΛΠΑ: Ο πρώτος που ουσιαστικά ασχολήθηκε από την κεντρική πολιτική σκηνή με το θέμα, (μετά από αυτό το δίκαιο της πόλης απέκτησε άλλη βαρύτατα), ήταν ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μετέπειτα πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου.
Πράγματι όταν έγινε πρωθυπουργός, έδωσε εντολή στον τότε αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ. Θ. Πάγκαλο, να υλοποιήσει αυτή τη δέσμευση, την τόσο λυτρωτική για την πόλη. Προσδιορίστηκε μάλιστα και το προς παραχώρηση θαλάσσιο μέτωπο, στα 3.500μ.
Ο κ. Θ. Πάγκαλος πραγματοποίησε τρεις συναντήσεις, με τους υπουργούς Οικονομικών και Ναυτιλίας και ξεκάθαρα μετέφερε την εντολή του πρωθυπουργού, να υλοποιηθεί άμεσα η απόφαση.
Συγχρόνως τον Οκτώβριο του 2010 ο κ. Θ. Πάγκαλος ήρθε στην Πάτρα και παρουσία του, αλλά και παρουσία όλων των φορέων της πόλης, με καλεσμένο ακόμα και τον Μητροπολίτη μας, υπεγράφη δεσμευτικό πρωτόκολλο, μεταξύ του Δήμου Πατρέων και του ΟΛΠΑ.
Στο πρωτόκολλο αυτό, ο ΟΛΠΑ αποδέχεται πως το συγκεκριμένο και οριοθετημένο στο κείμενο, τμήμα θαλασσίου μετώπου δεν του χρειάζεται και μπορεί να αποδεσμευτεί από την ανώνυμη εταιρεία και να δοθεί στην πόλη.
Ξεχνούν όλοι τις δεσμεύσεις τους:
Δυστυχώς μετά από αυτές τις ενέργειες, οι οποίες και έγιναν με ενθουσιασμό δεκτές από το λαό της Πάτρας, το θέμα άρχισε να παραπέμπεται στις καλένδες. Τίποτα δεν έχει γίνει ένα χρόνο τώρα. Ποιες δυνάμεις έχουν τη δυνατότητα, να μπλοκάρουν την εντολή του πρωθυπουργού της χώρας;
Η πόλη είναι ανάστατη. Κανένας δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για την τύχη του θέματος. Σαν να μην έφθανε όμως αυτό, ήρθε και η είδηση πως μεταβιβάζεται στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων το 100% του ΟΛΠΑ. Αυτό δίχως πολλά λόγια σημαίνει, πως μεταβιβάζονται και τα πάγια περιουσιακά στοιχεία της Ανώνυμης Εταιρείας, άρα και όλο το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης.
Με δύο λόγια Πωλείται το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης (στην ουσία η ίδια η πόλη) και ενώ είναι ήδη προετοιμασμένο για κτίσιμο!!! Και ενώ στη Θεσσαλονίκη, μεταβιβάζονται μόνο τα 2.000μ του λιμανιού και τα 12.000μ του υπόλοιπου θαλασσίου μετώπου ανήκουν στην πόλη, και ενώ στο Ηράκλειο, μεταβιβάζονται τα 2.000μ του λιμανιού και τα υπόλοιπα 3.500μ ανήκουν στην πόλη, στην Πάτρα, (μοναδική περίπτωση), μεταβιβάζεται όλο στην ουσία το θαλάσσιο μέτωπό της. Χάνουμε την επαφή μας με τη θάλασσα. Η λύση.
Ζητάμε έστω και την τελευταία στιγμή, το πολιτικό δυναμικό της περιοχής, να ορθώσει το ανάστημά του και να απαιτήσει από την κυβέρνηση, να υλοποιήσει το δίκαιο (όπως και όλοι οι πολιτικοί πια ισχυρίζονται) αίτημα της πόλης.
Τρεις κινήσεις χρειάζονται.
1.Ο υπουργός Ναυτιλίας, να στείλει την επιστολή στον υπουργό Οικονομικών, πως το συγκεκριμένο τμήμα των 3.500 μ. (το έχει αποδεχθεί και υπογράψει ο ΟΛΠΑ) μπορεί να αποδεσμευτεί από την ανώνυμη εταιρεία,
μιας και ήδη λειτουργεί το νέο λιμάνι.
2.Ο υπουργός Οικονομικών να υπογράψει με τον ΟΛΠΑ, την τροποποίηση της προγραμματικής σύμβασης του 2001 και με βάση όσα παραπάνω έχουν καταγραφεί, να επαναπροσδιορίσει τη χερσαία λιμενική ζώνη, που έχει παραχωρηθεί στον ΟΛΠΑ. Να προσθέσει τα νέα και πανάκριβα περιουσιακά στοιχεία (πληρωμένα από τους πατρινούς -ακριβό δώρο σε μια ανώνυμη εταιρεία- 150.000.000 ευρώ) και να αφαιρέσει κάποια από τα παλιά.Το αιτιολογικό είναι σαφές. Το λιμάνι μεταφέρθηκε και η πολιτεία πρέπει να κρατήσει το λόγο της και να επιστρέψει στην πόλη το τμήμα που της ανήκει. Εξάλλου με την πρόταση της κυβέρνησης, ο ΟΛΠΑ κρατάει ( κακώς βέβαια) και τα ¾ του παλιού λιμανιού.
3.Αυτόματα το τμήμα των 3.500μ. επανέρχεται στο Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο στα πρότυπα της Θεσσαλονίκης, το παραχωρεί (για 49 χρόνια για παράδειγμα, όπως στη Θεσσαλονίκη) στο Δήμο της Πάτρας.
Θα ξυπνήσουμε; Με αυτόν τον τρόπο κάθε μελλοντική παρέμβαση στο χώρο, θα έχει σαν συνομιλητή το Δήμο Πατρέων, σε αντίθεση με την υπάρχουσα κατάσταση, όπου ο Δήμος Πατρέων δεν έχει καμιά αρμοδιότητα να αρθρώσει λόγο και η Ανώνυμη Εταιρεία αποφασίζει και θα αποφασίζει, ερήμην του. Αυτό αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, μιας και σε όλες τις παραθαλάσσιες πόλεις του κόσμου, υπάρχουν τμήματα που ανήκουν στην πόλη και τμήματα που ανήκουν σε εταιρεία.
Τα παραδείγματα της Θεσσαλονίκης, του Ηρακλείου, της Γλασκόβης , της Βαρκελώνης, του Εδιμβούργου, του Σικάγο είναι μερικά μόνο. Πονάνε βέβαια!
ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ,
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥ,
ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ,
ΤΙΣ ΤΟΣΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ,
ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΦΟΡΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ;
Ή θα αποφασίσουμε
να ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ
έστω και την τελευταία στιγμή;
Στο Δημοτικό Συμβούλιο της Δευτέρας 5
Δεκεμβρίου και ώρα 19.30 παίζεται
πιθανότατα η τελευταία πράξη του έργου.
