Τον Σεπτέμβριο του 2011 ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον είχε επισκεφθεί ως ελευθερωτής τη Βεγγάζη και έλεγε στα πλήθη ότι έδειξαν σε όλο τον κόσμο «πώς ένας λαός διώχνει ένα δικτάτορα και επιλέγει την ελευθερία».
Τρία χρόνια μετά την επέμβαση του ΝΑΤΟ στην χώρα, η Λιβύη έχει αποδομηθεί πλήρως με έναν μόνιμο εμφύλιο πόλεμο και την Δύση να αδιαφορεί για το τι μέλλει γενέσθαι.
Ο Κάμερον δεν έχει επισκεφθεί ξανά τη Βεγγάζη. Ούτε θα το πράξει όσο οι αντιμαχόμενες ένοπλες ομάδες συνεχίζουν να προκαλούν χάος στη Λιβύη. Οι περισσότεροι Λίβυοι είναι σήμερα σε χειρότερη κατάσταση απ' ό,τι την εποχή του Καντάφι. Κάθε μήνα σφαγιάζονται άνθρωποι, με τη βία να έχει εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα.
Τα ξένα μέσα ενημέρωσης έχουν πάψει να καλύπτουν τις εξελίξεις στη Λιβύη, θεωρώντας ότι είναι πολύ επικίνδυνο να μεταβούν εκεί δημοσιογράφοι. Υπήρξε ωστόσο μια περίοδος (2011) που στη Βεγγάζη υπήρχαν περισσότεροι δημοσιογράφοι από αντάρτες.
Ο Τραμπ και οι πανίσχυρες ΗΠΑ
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1945, οι χώρες της Δύσης αποφάσισαν να αφήσουν τις ΗΠΑ να ηγούνται ώστε σε παγκόσμιο επίπεδο πια να οικοδομηθεί η ευημερία με το άνοιγμα των αγορών και η υπεράσπιση της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Οι δημοκρατικές χώρες προχώρησαν σε σπουδαίες εμπορικές συμφωνίες, οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν χώρες που είχαν καταστραφεί, δημιουργήθηκε το ΝΑΤΟ για να εξασφαλίζει την ειρήνη.
