Η Ελλάδα είναι υπό καθεστώς ομηρίας ενός μόνο ανθρώπου : Του κ. Α. Σαμαρά.
Πολιτικά, ο κ. Σαμαράς έχει κυριαρχήσει υποτάσσοντας ένα σαθρό, ανυπόληπτο, διεφθαρμένο και ανάξιο πολιτικό σύστημα, που δεν μπορεί ούτε ξέρει να του αντισταθεί. Ως πρωθυπουργός όμως έχει αποτυχει τραγικά διαλύοντας τον κοινωνικό και οικονομικά ιστό της χώρας, καταλύοντας μάλιστα κάθε κανόνα και λογική στην λειτουργία του Πολιτεύματος.
Ατομικά και από πολιτική άποψη, ο κ. Σαμαράς απεδείχθη άξιος. Κατάφερε να επιστρέψει στη ΝΔ που ο ίδιος την έριξε από την εξουσία. Λίγα χρόνια μετά επιστρέφει και σύντομα καταφέρνει να γίνει αρχηγός της και στη συνέχεια πρωθυπουργός της χώρας!
Η μεγάλη επιτυχία του : Κυβερνά επί 20 μήνες έχοντας μετατρέψει τον Βενιζέλο και το ΠΑΣΟΚ σε μια άφωνη θλιβερή φιλιππινέζα (πολιτικά) που του δίνει την πλειοψηφία στην Βουλή χωρίς να συμμετέχει σε καμία απολύτως κυβερνητική απόφαση! Παράλληλα αντιμετώπισε μια χαρά και την αντιπολίτευση, που είναι καθηλωμένη στις δημοσκοπήσεις και δεν βρίσκει κοινωνική αναγνώριση.
Όμως, αν ο κ. Σαμαράς τα έχει πάει καλά για τον εαυτό του, την ίδια στιγμή έχει αποτυχει παταγωδώς ως πρωθυπουργός. Μεταφέροντας και στην διακυβέρνηση της χώρας τον πρωτόγνωρο πολιτικό τσαμπουκά (με τον οποίο κυριάρχησε πολιτικά), καταστρέφει συνολικά την ελληνική κοινωνία.
Η ΠΡΩΤΗ μεγάλη καταστροφή που επέφερε, είναι η κατάλυση του πολιτεύματος. Η Ελλάδα οδηγήθηκε στην σημερινή κατάντια ακριβώς επειδή οι εκάστοτε κυβερνώντες κυβερνούσαν ολιγαρχικά. Ο κ. Σαμαράς όχι μόνο δεν διόρθωσε αυτή την παθογένεια για την χώρα αλλά αντιθέτως την αύξησε στο κόκκινο κυβερνώντας μοναρχικά με καταπάτηση του Συντάγματος, περιφρόνηση και απαξίωση θεσμών και προσώπων κ.ο.κ. Η Ελλάδα κυβερνάται χωρίς κανόνες, με βάση ακραίες ακόμα και παράνομες επιλογές του Σαμαρά και 4-5 προσώπων γύρω του.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ : Δημιούργησε ένα φοβικό και επικίνδυνο επιχειρηματικά περιβάλλον με πολυνομία, υπερφορολόγηση εικονικών εσόδων, σκληρούς και άδικους νόμους. Η ανάπτυξη δεν θα έρθει. Και οι λίγες καλές οικονομικές ειδήσεις οφείλονται σε ενέργειες του ιδιωτικού τομέα που πασχίζει να διασωθεί, να επιβιώσει (και που φυσικά δεν επαρκούν). Δεν οφείλονται αε καμία περίπτωση σε αυτή την εχθρική κυβερνητική καθημερινότητα.
Η ΤΡΙΤΗ. Η αδικία. Το 70% των Ελλήνων καταρρέει μέσα σε ένα κλίμα απίστευτης αδικίας. Οι πολίτες εντελώς ανασφαλείς πια και χωρίς να έχουν στήριξη από κάπου, βλέπουν κόπους δεκαετιών να εξανεμίζονται σε καταβολές φόρων που επινοούνται Μια ολόκληρη κοινωνία δεν υπολογίζεται πουθενά και έχει μόνο ένα ρόλο : θεατής στο ρήμαγμά της.
Μια χώρα που κυβερνάται μοναρχικά με ένα Σύνταγμα - κουρέλι. μια χώρα που καταστρέφεται οικονομικά. Και με έναν λαό στην γωνία που πνίγεται στον καθημερινό φόβο. Αυτό είναι το έργο Σαμαρά.
Όμως αυτή η αποτυχία του πρωθυπουργού Σαμαρά έχει τεράστιες επιπτώσεις όχι μόνο στην χώρα (αυτό θα φανεί ξεκάθαρα το 2014) αλλά και στην πολιτική διαδρομή του ίδιου. Το κόμμα της ΝΔ δεν τον θέλει πια. Οι της ΝΔ θεωρούν ότι αλλοιώθηκε εντελώς η φυσιογνωμία του κόμματος (της μεσαίας τάξης...), ότι καταργήθηκαν πρόσωπα και ρόλοι, ότι εν τέλει έχει γίνει ένα κόμμα απολύτως προσωπικό. Πολλοί έχουν ήδη φύγει ενώ πολλοί από όσους έχουν μείνει είναι εναντίον του ((Καραμανλικοί, Μητσοτακικοί κ.λπ.).
Ο κ. Σαμαράς κινδυνεύει να τα χάσει όλα. Όταν πέσει από την εξουσία, θα έχει τάχιστα κακό πολιτικό τέλος. Θα πάει σπίτι του σε λίγες ώρες, περίπου καταδιωκόμενος, μακράν κάθε εξουσίας. Τότε, ως κοινωνία θα ζήσουμε την αρχή των μεγάλων πολιτικών εξελίξεων που θα συντρίψουν το παλιό πολιτικό καθεστώς της μεταπολίτευσης που ακόμα κυβερνά. Εξελίξεων που έχει ανάγκη ο τόπος.
Κατά μια έννοια, ο κ. Σαμαράς είναι ο τελευταίος κρίκος που κρατάει το παλιό εμποδίζοντας να έρθει το καινούργιο.
