Στην Ιταλία συμβαίνει ακριβώς αυτό που επείγει να συμβεί στην Ελλάδα αλλά... καθυστερεί. Μετά το φαινόμενο Πέπε Γκρίλο - ένας Λάκης Λαζόπουλος εισέπραξε την αποστροφή του εκλογικού σώματος προε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα - έρχεται η αληθινή λύση : Ο χαρισματικός δήμαρχος της Φλωρεντίας Ματέο Ρέντσι, έγινε την Κυριακή αρχηγός της πιο ισχυρής πολιτικής παράταξης της Ιταλίας, του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος (PD), το οποίο είναι κυρίαρχη δύναμη και στη σημερινή κυβέρνηση συνασπισμού.
Ο Ρέντσι, είναι σήμερα ο πιο δημοφιλής πολιτικός στη χώρα. Εκπροσωπεί το απόλυτα επιθυμητό : Μια ρήξη με το παρελθόν σε όλα τα επίπεδα: καλεί για την διάλυση ολόκληρου του πολιτικού κατεστημένου, που θεωρείται και είναι αναξιόπιστο, αποτυχημένο και βυθισμένο στη διαφθορά.
Ο Ρέντσι έχει κι άλλα πλεονεκτήματα. Είναι ένα φρέσκο πρόσωπο στην πολιτική σκηνή, ποτέ δεν ήταν μέλος του κατεστημένου, ούτε έχει υπηρετήσει σε κυβερνητικές θέσεις.
Υπάρχει ένα τέτοιο πρόσωπο στην Ελλάδα; Όχι. Όλα τα κόμματα, κουρασμένα, ανυπόληπτα και χωρίς την ελάχιστη επικοινωνία με την κοινωνία έχουν αρχηγούς του κομματικού σωλήνα. Δεν εκφράζουν τίποτε απολύτως πέρα από το διεφθαρμένο και ανίκανο παλιό.
