Το εμπόριο ελπίδας που κράτησε ζωντανό τον Σαμαρά τελειώνει - Για πρώτη φορά θα κινδυνεύσει να πέσει η κυβέρνησή του

Για πρώτη φορά υπάρχει ένας ορατός δρόμος που οδηγεί σε πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά. Ο Έλληνας πρωθυπουργός κατάφερε να επιβληθεί στο εν Ελλάδι πολιτικό σύστημα και να διατηρηθεί επί 13 μήνες στην πρωθυπουργία (αν και χωρίς πλειοψηφία) με τρείς αριστοτεχνικές κινήσεις:

1. ΝΑΙ στο μνημόνιο. Έκλεισε αμέσως την διαμάχη της χώρας με Μέρκελ και δανειστές που "μέτραγε" δυο χρόνια εξ αιτίας της αναξιοπιστίας του Γ. Παπανδρέου. Οι Ευρωπαίοι είχαν απηυδήσει με το διαρκώς ψευδόμενο πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα. Στον Σαμαρά βρήκαν "τον κατάλληλο άνθρωπο για να συνομιλούν". Και αυτός βρήκε ευρω-συμμάχους που να τον στηρίζουν, προς το εσωτερικό της χώρας.

2. ΔΟΥΛΕΙΑ. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο Σαμαράς είναι εργασιομανής. Αυτό αξιολογήθηκε από τους πολίτες σαν ένα θετικό στοιχείο σε σχέση με τους άλλους πολιτικούς. Πολλοί σκέφτηκαν ότι τουλάχιστον η χώρα "κατευθύνεται προς... κάπου. Δεν είναι ακίνητη". Ο Σαμαράς άρχισε να πείθει με τον τσαμπουκά του που μπορούσες να τον εκλάβεις ως "δουλειά".

3. ΕΜΠΟΡΙΟ ΕΛΠΙΔΑΣ. Είναι ίσως η σοβαρότερη αιτία που ο Σαμαράς άντεξε. Ταυτόχρονα ίσως είναι η κύρια αιτία που θα πέσει. Με το "ναι" στο μνημόνιο και την εργασιομανία ο Σαμαράς μπόρεσε εύκολα να πουλήσει ελπίδα στους πολίτες: Έρχεται ανάκαμψη, έρχονται επενδύσεις, δημιουργούνται νεες θέσεις εργασίας, η ύφεση τελειώνει κ.λπ. Έπεισε μεγάλο ποσοστό πολιτών δίνοντας μάλιστα και χρονικό ορίζοντα στην ελπίδα και άντεξε στην πρωθυπουργία.

Το πρόβλημα για τον κ.Σαμαρά (θα) είναι η δραματική διάψευσή του στο εμπόριο ελπίδας που πρωταγωνίστησε. Ανάπτυξη δεν υπάρχει. Το δημόσιο χρέος μεγαλώνει. Επενδύσεις δεν γίνονται, αντίθετα κλείνουν κι άλλες επιχειρήσεις. Η λιτότητα δεν τερματίστηκε "στα μισά του 13" όπως έλεγε, ούτε θα τερματιστεί το Φθινόπωρο του 2013, αρχές του 2014 κ.ο.κ.

Είναι ζήτημα χρόνου, ο κ. Σαμαράς να πνιγεί μέσα στην αναξιοπιστία του. Δηλαδή μέσα στις ψεύτικες ελπίδες που μοίραζε. Και αυτό θα συμβεί αν τολμήσει να προχωρήσει σε νέα μέτρα λιτότητας όπως περικοπές μισθών, απολύσεις, πλειστηριασμούς ακινήτων, νεους φόρους κ.α.

Μόνη ελπίδα του Σαμαρά να αντέξει μέχρι τον Μάιο του 2014 (αυτός είναι ο στόχος του) ώστε να μετρήσει το κόμμα του στις ευρωεκλογές, είναι να πείσει τους δανειστές ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Και να επιχειρήσει μια παρατεταμένη διαδρομή στα ίδια, χωρίς να πάρει άλλα σκληρά μέτρα αλλά αποτυγχάνοντας σε όλους τους στόχους του μνημονίου.Παίρνοντας δηλαδή μια ΠΑΡΑΤΑΣΗ.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο Σαμαράς κινδυνεύει για πρώτη φορά να βρεθεί αντιμέτωπος με γενικευμένη οργή. Κι αν το πολιτικό σύστημα ξέρει να διασώζει εαυτόν κάνοντας πίσω, διαιρώντας τους πολίτες στρέφοντας ομάδες κατά ομάδων ή τρομοκρατώντας με κυνηγητά πάσης φύσεως και συλλήψεις, η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΛΠΙΔΑΣ τους ενώνει όλους. Και όλους δεν μπορείς να τους νικήσεις.