Το πολιτικό σύστημα νοσεί βαρέως. Μικρές ομάδες κυβερνούν, ποδηγετώντας θεσμούς, λαΐκή βούληση και... λογική

Το 1983, ο Ανδρέας Παπανδρέου έβγαλε στο δρόμο τα μέλη του Πασόκ για να πανηγυρίσουν την απομάκρυνση των... αμερικάνικων βάσεων! ''Έφευγαν'' την ώρα που υπέγραφε την πενταετή παραμονή τους! (Φυσικά, οι βάσεις είναι ακόμα εδώ).

Το 2011, ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο υιός) ανήγγειλε την αποχώρησή του από την πρωθυπουργία και την συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής συναίνεσης χωρίς αυτόν, παίρνοντας... ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή! (Φυσικά, όπως όλα δείχνουν νέα κυβέρνηση δεν θα συγκροτηθεί και μάλλον ο ίδιος θα παραμείνει πρωθυπουργός αφού στις... ''αγαθές'' προθέσεις του δεν εισακούεται).

Πρόκειται δια δύο περιστατικά που αν και απέχουν 28 ολόκληρα χρόνια μεταξύ τους, περιγράφουν το ίδιο πρόβλημα. Η χώρα κυβερνάται από μικρές ομάδες πολιτικών -συνήθως ένας πρωθυπουργός με την παρέα του- που αδίστακτα βαφτίζουν το μαύρο άσπρο. Και χρησιμοποιούν τους θεσμούς κατά το δοκούν. (Το 1983 τα ελεγχόμενα Συνδικάτα έβγαιναν στους δρόμους, το 2011 η Βουλή παραπλανήθηκε και έδωσε την ψήφο εμπιστοσύνης). Η χώρα είναι λοιπόν μόνιμα αλυσοδεμένη, δέσμια στις ορέξεις μιας πολιτικής ολιγαρχίας που έτσι έχει μάθει να κυβερνά: Λες και η Ελλάδα είναι το μαγαζί της.

Σ' αυτή την εφιαλτική πραγματικότητα, έχουν κι άλλοι ευθύνες και μάλιστα βαρύτατες. Ο Τύπος π.χ ουδέποτε ανέδειξε αυτό το βαθύ έλλειμμα δημοκρατίας. Αντιθέτως στήριζε αυτή τη λογική, αξιώνοντας δουλειές και χρηματοδοτήσεις από παράπλευρες οικονομικές δράσεις του. Ακόμα και σήμερα, ο Τύπος αδυνατεί να διαφωτίσει τους Έλληνες. Φαίνεται να το θέλει τώρα, (καταρρέει οικονομικά άλλωστε λόγω της κρίσης, αβοήθητος από το πολιτικό σύστημα), αλλά δεν μπορεί. Είναι απίστευτο ότι ακόμα και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του αδυνατούν να ερμηνεύσουν σωστά τις εξελίξεις και να ενημερώσουν όπως πρέπει τους πολίτες...

Και φθάνουμε στο σήμερα.

Είναι βασανιστικό, αποκαρδιωτικό και ιδιαίτερα ανησυχητικό το πόσο εύκολα, η παρέα του κ. Παπανδρέου εξασφάλισε ψήφο εμπιστοσύνης, εν μέσω υποτίθεται γενικής αμφισβήτησής του. Και πώς μεθόδευσε την μη συγκυβέρνηση! Αυτή η ευκολία, περιγράφει πόσο κακή είναι η κατάσταση για όλους μας. Η χώρα είναι παραδομένη πάντα στις ορέξεις ολίγων πολιτικών που τίποτα δεν τους σταματά. Κυβερνούν αν και είναι πια μειοψηφία στη συνείδηση των πολιτών, αν και έχουν επιβάλλει άδικους και επαχθείς φόρους, αν και απειλούν με φυλάκιση και κατασχέσεις τους ήδη κατεστραμμένους φοροοφειλέτες, αν και διώχνουν τις επιχειρήσεις και τα υγιή κεφάλαια στο εξωτερικό, αν και δεν δίνουν καμιά απολύτως διέξοδο για ανάκαμψη της χώρας!

Μόνο στον Μεσαίωνα, οι φεουδάρχες καταλήστευαν και αδικούσαν το λαό τους, χωρίς να λογοδοτούν πουθενά. Στον Μεσαίωνα και στην Ελλάδα του 1981-2011.

                                                                                                                 ΟΥΤΙΣ