Γ. Παπανδρέου και Αντ. Σαμαράς έχουν την ευθύνη της καταστροφικής πορείας της χώρας. Ιδιαίτερα ο πρώτος έχει μέγιστη ευθύνη διότι ενώ κυβέρνησε δυόμισι ολόκληρα χρόνια, περιορίστηκε μόνο σε περικοπές μισθών - συντάξεων, ΜΗΔΕΝΙΖΟΝΤΑΣ κάθε άλλη κυβερνητική δραστηριότητα που θα άλλαζε την πορεία της χώρας. Μάλιστα κομπάζει κιόλας ότι "του έλαχε να σώσει αυτός την χώρα", ΑΠΟΚΡYΒΟΝΤΑΣ ότι η σωτηρία της Ελλάδας θα ερχόταν από άλλα μέτρα ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΗΡΕ.
Η πραγματικότητα είναι συγκλονιστική. Σε μια χώρα που είναι ξεκάθαρο τι πρέπει να γίνει για να σωθεί, Παπανδρέου και Σαμαράς δεν τολμούν. Και περιορίζονται μόνον στις περικοπές μισθών - συντάξεων σε συνδυασμό με φόρους, που επιδεινώνουν τραγικά την κατάσταση, ανατροφοδοτώντας την ύφεση.
Η Ελλάδα θα έπρεπε ταχύτατα να αφοσιωθεί σε ΤΕΣΣΕΡΙΣ ενότητες πολιτικών αποφάσεων ώστε η οικονομική της ανάκαμψη να επιταχυνθεί. Οι αποφάσεις αυτές θα μπορούσαν να παίρνονται ΜΑΖΙ με τα άδικα μέτρα κατά μισθών συντάξεων (δεν θα είχε σημασία, διότι μέσα από την ανάκαμψη θα ερχόταν και η αποκατάσταση αυτών των αδικιών). Όμως το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του (μέσα και η Αριστερά δυστυχώς που δεν προτείνει τίποτε), είτε δεν μπορεί, είτε δεν θέλει.
Ποια είναι αυτά τα μέτρα που θα οδηγούσαν την χώρα, γρήγορα μακράν της ύφεσης; Τα απαριθμούμε:
1. ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ. Είναι αδιανόητο οι Έλληνες να καταστρέφονται από την ύφεση και το κράτος να... τους κυνηγά να τους βάλει φυλακή για οφειλές στον ΟΑΕΕ ή την Εφορία. Άνθρωποι που έχουν καταστραφεί και δεν έχουν να θρέψουν την οικογένειά τους, αντί συμπαράστασης, ΚΑΤΑΔΙΩΚΟΝΤΑΙ.
Οι κυβερνώντες μπορούσαν να αποποινικοποιήσουν τις οφειλές όσων αποδεδειγμένα έχουν καταστραφεί. Να διαγραφούν τα χρέη δεκαετιών των πτωχών και να επανέλθουν στην οικονομική ζωή. Να επιμηκυνθούν όλα τα δάνεια όσων αποδεδειγμένα αδυνατούν και να "κουρευτούν" κατά 30%. Οι πολιτικοί δεν εκπόνησαν ποτέ ένα σχέδιο ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ των δοκιμαζόμενων πολιτών.
2. ΜΕΤΡΑ ΑΠΟΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗΣ. Η εμμονή των πολιτικών σε αποτυχημένους φόρους είναι καταστροφική. Παράδειγμα τα καύσιμα. Αυτός ο φόρος κατέστρεψε τον εσωτερικό τουρισμό, την ακτοπλοία, τον κλάδο του αυτοκινήτου, σταμάτησε τα οδικά έργα κ.α με το Δημόσιο να εισπράττει... 1,5 δισ. ευρώ λιγότερα! Το ΦΠΑ στο 23% επίσης "σκότωσε" ολόκληρους κλάδους όπως την εστίαση.
3. ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Σε μια χώρα που δεν παράγεται πλέον τίποτε, θα έπρεπε ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑ, μικρά και μεγάλα, δημόσια και ιδιωτικά να ξεκινήσουν με ειδική νομοθετική ρύθμιση, ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΟΝΤΑΣ την γραφειοκρατία. Έξι χιλιάδες έργα με 400.000 θέσεις εργασίας περιμένουν.
4. ΞΗΛΩΜΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. Η γραφειοκρατία, η διαφθορά και το υπερβολικό κόστος λειτουργίας του Δημοσίου θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Όχι κατ ανάγκην με απολύσεις αλλά με δραστική μείωση του κόστους λειτουργίας, μετατάξεις, κλείσιμο φορέων, μείωση τμημάτων, ελάχιστη γραφειοκρατία κ.ο.κ. Παπανδρέου και Σαμαράς έχουν αφήσει το Δημόσιο στο έλεος του Θεού, υπονομεύοντας κιόλας αυτούς που αποδεδειγμένα εργάζονται (π.χ. ΣΔΟΕ που επιτέλους ασχολείται με τους μεγαλοκαρχαρίες).
Τι κάνει εδώ και 3 χρόνια το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα; Ούτε ανακουφίζει τους πολίτες, ούτε μειώνει φόρους εκεί που αποδείχθηκαν καταστροφικοί, ούτε ενισχύει την ανάπτυξη με νομοθετήματα αλά Ολυμπιακά έργα, ούτε εκσυγχρονίζει το Δημόσιο ώστε να συμβάλει και αυτό στη προσπάθεια ανάκαμψης.
Η προδοσία Παπανδρέου δεν έχει να κάνει με τα μνημόνια αλλά με το ότι δεν έπραξε τίποτε από τα παραπάνω, ώστε να μπούν οι βάσεις της σωτηρίας της χώρας. Ο δε Σαμαράς διαφέρει βέβαια από τον Παπανδρέου αλλά στα 4 παραπάνω τι έχει κάνει (αν και τα μνημονεύει;). Τίποτε ακόμη.
