Η ελληνική κοινωνία ξεγυμνώνεται με έναν οδυνηρό τρόπο. Και βιώνει μια φοβερή σε βάθος συνειδησιακή σύγκρουση του "καλού" με το "κακό".
Το "κακό"! Ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων καθοδηγείται από την αμάθεια, τη βαρβαρότητα και την τραγική έλλειψη παιδείας. Η Ελλάδα ανακαλύπτει το σκοτεινό της πρόσωπο, τον δικό της Μεσαίωνα, τις μεγάλες πληγές που της άφησε το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης. Πολιτικοί επικίνδυνοι και εχθρικοί προς την αλήθεια. Θεσμοί αφοπλισμένοι και ανύπαρκτοι. Πολίτες αστοιχείωτοι, στριμωγμένοι, μπερδεμένοι.
Η Ελλάδα ακόμα και στα ίδια μας τα μάτια καταρρέει πρώτα απ όλα στις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι ξυλοδαρμοί μεταναστών στην χώρα του... Ξένιου Δία, η άμετρη βία είς βάρος ακόμα και ανήμπορων ανθρώπων, ο διωγμός κατεστραμένων φορο-οφειλετών από το άδικο αυτό κράτος, είναι μερικές μόνο εικόνες.
Το χειρότερο, η αδυναμία των κυβερνώντων ακόμα και στα αυτονόητα, που στερεί κάθε ελπίδα από τους ανθρώπους και επιδεινώνει τραγικά την ψυχολογία ολόκληρης ης κοινωνίας.
Το "καλό": Την ίδια ώρα ευτυχώς, κάποιοι δίδουν καθημερινή μάχη, κάτι να αλλάξουν στην ζωή τους αλλά και στην κοινωνία. Υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν τα ουσιασικά στην καθημερινότητά τους. Που οργανώνουν με εξωστρέφεια τις μικρές επιχειρήσεις τους. Που δημιουργούν σε μικρούς χώρους Τέχνης και Έκφρασης. Που με οργανώνουν εκδηλώσεις συμπαράστασης συνανθρώπων.
Η Ελλάδα δεν είναι πια η χώρα της ευημερείας, των αγαθών, του πλαστου πλούτου. Είναι η χώρα των ανθρώπινων αδιεξόδων. Σκοτεινή, άδικη, βίαιη σε ένα τρομερό αδιέξοδο που ακόμα και αυτοί που προσπαθούν για το καλό, αισθάνονται ότι όσο κι αν παλεύουν, ματαιοπονούν... Ακόμα λύση (κυρίως πολιτική) δεν υπάρχει.