Δυστυχώς μιλάμε για διάσπαση, είπε το πρωί της Δευτέρας ο Χρήστος Σπίρτζης για όσα συνέβησαν στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ το Σαββατοκύριακο λέγοντας πως αυτό «είναι αποτέλεσμα μιας απολίτικης διαδικασίας για εκλογή προέδρου χωρίς συνέδριο οπότε η αναμέτρηση δεν πήρε πολιτικά χαρακτηριστικά, δεν διαμορφώθηκαν ρεύματα και κατευθύνσεις αλλά πήρε οπαδικά χαρακτηριστικά».
«Μένω στον ΣΥΡΙΖΑ όχι με βαριά καρδιά. Αυτά που είπα το προηγούμενο διάστημα το εννοώ: πρέπει να δώσουμε πολύ μεγάλη μάχη για να έχουμε ενιαία εκπροσώπηση του δημοκρατικού κόσμου» πρόσθεσε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και συμπλήρωσε ότι «αυτό που πρέπει να κάνουμε αυτές τις ημέρες είναι να σεβαστούμε ο ένας τον άλλο».
«Αυτό που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ δεν συμβάλει στο να χτιστεί ένας αξιόμαχος δεύτερος πόλος στο πολιτικό σύστημα. Ακόμα και η διάσπαση μπορί να είναι προωθητική προς τα πάνω, μπορεί και προς τα κάτω. Αν έχουν διαρραγεί και συναισθηματικά και πολιτικά οι σχέσεις των διαφορετικών οπτικών είναι λογικό να μην έχεις μια καλή πορεία» συνέχισε μιλώντας στον ΣΚΑΪ.
Ωστόσο πρόσθεσε ότι «δεν ανησυχώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κάτω από το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις γιατί δεν έχουμε από το ΠΑΣΟΚ έναν άλλο βηματισμό που να μπορεί να εκπροσωπήσει τον δημοκρατικό κόσμο της χώρας».
Επέμεινε, επίσης, στην πρότασή του για συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ «γιατί όταν το δεύτερο κόμμα βρίσκεται σε μια περιδήνηση και μει διάσπαση και το τρίτο κόμμα παραμένει τρίτο κάτι σημαίνει για το τρίτο κόμμα».
Ερωτηθείς, τέλος, για το αν ο Αλέξης Τσιίπρα θα πρέπει να τοποθετηθεί απάντησε αρνητικά και συμπλήρωσε: «Ο Τσίπρας δόμησε τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία ήταν η συνεκτική ουσία για τους περισσότερους από εμάς. Η αποχώρησή του και η έναρξη διαδικασίας εκλογής προέδρου δεν συνοδεύτηκε από πολιτικές δυαδικασίες και συνέση. Καλό είναι το ποιοτικό του κεφάλαιο, να μην μπει σε εφήμερες συγκρούσεις με σκοπό να παίξει κάποιον ρόλο και με κάποιους άλλους ανθρώπους να προχωρήσει στη συνοχή και την επανασυγκόλληση του προοδευτικού κόσμου» προσθέτοντας «μακάρι να γίνει αυτό».
Mετά την πανδημία καταγράφηκε μια ευρεία απροθυμία των ανθρώπων να χάνουν την ώρα τους σε εργασίες που δεν αγαπούν σε μέσα μεταφοράς για να πάνε σε αυτές.
Ξαφνικά απόκτησε νόημα ο χρόνος και τι κάνεις με αυτόν. Πολλοί είδαν να αξίζει περισσότερο μια βόλτα στην παραλία με λίγα ευρώ στην τσέπη, από έναν μισθό που έτσι κι αλλιώς δεν τους φτάνει.
