Ο καπιταλισμός πεθαίνει (αλλά ο άνθρωπος δεν έχει τι να βάλει στη θέση του)

Ο καπιταλισμός θα μπορέσει να συνέλθει; Όπως γράφει το Spiegel, έξι χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, η ανάπτυξη στον βιομηχανοποιημένο κόσμο είναι μηδαμινή, ένα ακόμη κραχ φαίνεται πιθανό και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχίζει να διευρύνεται.

Πριν από 25 χρόνια, όταν κατέρρευσε ο κομμουνισμός, το φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο της Δύσης φαινόταν ότι θα σάρωνε. Σήμερα κανείς δεν μιλάει πλέον για τα οφέλη του απρόσκοπτου καπιταλισμού. Η αβεβαιότητα είναι κυρίαρχη παντού.

Πολιτικοί και επιχειρηματικοί ηγέτες ζητούν νέες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες αλλά οι αδύναμες πια κυβερνήσεις δεν μπορούν να βρούν λύσεις για τίποτε. Ακόμα και οι κεντρικές τράπεζες μοιάζουν χαμένες. 

Ένα μόνο είναι βέβαιο : οι μισθοί συρρικνώνονται, σε αντίθεση με τις πλουσιότερες τάξεις ωφελούνται σημαντικά. Παράλληλα η κρίση του καπιταλισμού έχει μετατραπεί σε κρίση δημοκρατίας. Τα κράτη σήμερα κυβερνώνται από τα τραπεζικά λόμπι. Ακόμη και υπέρμαχοι της φιλελεύθερης οικονομίας της αγοράς χρησιμοποιούν πλέον όρους όπως «κοινωνία του 1%» και «πλουτοκρατία».

Και ο επίλογος : Η σημερινή κατάσταση είναι τόσο τραγική που οι ειδικοί χρησιμοποιούν τον όρο «τράπεζες-ζόμπι» για εκείνες που κρατιούνται τεχνητά ζωντανές με διάσωση από την κυβέρνηση. Είναι υπερβολικά άρρωστες για να δανείσουν χρήμα στην πραγματική οικονομία αλλά αρκετά υγιείς για να σπεκουλάρουν με χρηματοοικονομικά προϊόντα.