Η υπερκατανάλωση κρέατος απειλεί το οικοσύστημα

Κάθε χρόνο, σφάζονται δισεκατομμύρια ζώα με σκοπό την ανθρώπινη κατανάλωση, με αποτέλεσμα, η υπερκατανάλωση κρέατος να αποτελεί τη Νο 1 αιτία της κλιματικής αλλαγής, ενώ η παγκόσμια παραγωγή κρέατος αντιπροσωπεύει το 14,5% όλων των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου.

Αλλά σύμφωνα με δύο πρόσφατες μελέτες – μία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature», και μια άλλη του think tank Chatham House, η παγκόσμια παραγωγή κρέατος απειλεί ακόμη περισσότερο από το κλίμα και την υπερκατανάλωσή του και θα μπορούσε να εξαλείψει χιλιάδες είδη ζώων τις επόμενες δεκαετίες, αναφέρει σε δημοσίευμα του το VOX.

Η παραγωγή κρέατος, ιδίως βοδινού και αρνιού, απαιτεί πολλή γη – περισσότερη από οποιαδήποτε άλλη πρωτεΐνη – και η αυξανόμενη παγκόσμια ζήτηση για κρέας σημαίνει ότι η βιομηχανία αναζητά συνεχώς περισσότερη καλλιεργήσιμη γη.

Για να ικανοποιήσει αυτήν τη ζήτηση, η βιομηχανία συνεχίζει να καταλαμβάνει γεωργική γη σε δάση και λιβάδια όπου ζουν πολλά είδη ζώων, όπως το τροπικό δάσος του Αμαζονίου και τη γη που συνορεύει με το Great Barrier Reef του Κουίνσλαντ, εξαλείφοντας αυτούς τους φυσικούς βιότοπους, με σκοπό να δημιουργήσει περισσότερο χώρο για την εκτροφή ζώων και τις καλλιέργειες που προορίζονται για τροφή ζώων.

Τι λένε οι δύο μελέτες

Στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «Nature», οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μοντέλα για να προβλέψουν τον αντίκτυπο στη βιοποικιλότητα τις επόμενες δεκαετίες αν συνεχίσουμε να παράγουμε και να καταναλώνουμε κρέας με τον ίδιο τρόπο.

Διαπίστωσαν ότι η απώλεια ενδιαιτημάτων ήταν πολύ σημαντική καθώς απειλούνται οι οικότοποι περισσότερων από 17.000 ειδών που μελέτησαν.

Οι ερευνητές του Chatham House – οι συγγραφείς της δεύτερης μελέτης – λένε ότι το τρέχον σύστημα διατροφής και η συνεχής μετατροπή των φυσικών οικοτόπων σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, είναι ο κύριος παράγοντας της απώλειας βιοποικιλότητας.

Στην έκθεσή τους οι επιστήμονες τονίζουν τη σημασία της χρήσης καλύτερων μεθόδων για την ανάπτυξη περισσότερων καλλιεργειών σε λιγότερη γη, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η καταπάτηση οικότοπων.

Η μεγαλύτερη πρόκληση, λένε, μπορεί να είναι το να βρούμε πώς θα προωθήσουμε την παγκόσμια δράση με τη συμμετοχή όλων των χωρών.

Ωστόσο, δεν υπάρχει διαφωνία σχετικά με την ανάγκη για δράση και πόσο επειγόντως την χρειαζόμαστε, συμφωνούν οι επιστήμονες και των δυο μελετών.