Η οξυτοκίνη είναι μια ορμόνη τα επίπεδα της οποίας αυξάνονται κατακόρυφα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του οργασμού και κατά τα πρώτα στάδια μιας νέας σχέσης, γι’ αυτό και αποκαλείται ορμόνη της αγάπης.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μινεσότα αποφάσισαν να διαπιστώσουν την δράση της ορμόνης της αγάπης στον βασιλιά της ζούγκλας, στο λιοντάρι. Οι ερευνητές ψέκασαν λιοντάρια με οξυτοκίνη, ρίχνοντας την ορμόνη με σπρέι στην μύτη τους.
Τα λιοντάρια επιλέχθηκαν για το πείραμα επειδή περιχαρακώνουν την περιοχή που έχουν επιλέξει να βρίσκονται και την προστατεύουν με τις πλέον άγριες διαθέσεις.
Αυτή η συμπεριφορά όμως αποτελεί πρόβλημα για τα σημεία που ζουν λιοντάρια σε συνθήκες περιορισμών ή αιχμαλωσίας αφού οι χώροι είναι πολύ περιορισμένοι για να ζουν εκεί λιοντάρια από διαφορετικές αγέλες και ελλοχεύει κίνδυνος συνεχώς επεισοδίων που μπορεί να λάβουν πολύ επικίνδυνες διαστάσεις σε πολλά επίπεδα.
Όπως διαπιστώθηκε η έκθεση στην οξυτοκίνη όχι μόνο ηρεμεί τα λιοντάρια αλλά τα κάνει να είναι ιδιαίτερα φιλικά μεταξύ ανεξάρτητα αν ανήκουν στην ίδια αγέλη ή αν κάποιο εισερχόταν στην περιοχή ελέγχου ενός άλλου λιονταριού.
Οι ερευνητές χορήγησαν οξυτοκίνη σε 23 λιοντάρια και όπως φάνηκε η ορμόνη λειτουργεί πολύ καλά στην αύξηση του βαθμού κοινωνικότητας των λιονταριών αφού τα λιοντάρια που έβλεπαν κάποιο από άλλη αγέλη να εισέρχεται στην περιοχή που βρισκόταν στον έλεγχο του δεν έκανε καμία επιθετική κίνηση, δεν έκανε βρυχηθμούς και τελικά δεχόταν φιλικά την επίσκεψη.
Μοναδική εξαίρεση ήταν αυτή της παρουσία τροφής όπου αναμενόμενα τα λιοντάρια γίνονταν ανταγωνιστικά για την απόκτηση της ακόμη και αν η οξυτοκίνη βρισκόταν σε υψηλά επίπεδα στον οργανισμό τους.
Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι άγρια ζώα που κινδύνευε η ζωή τους εκεί που ζούσαν και μεταφέρθηκαν σε κάποια σημεία φύλαξης και προστασίας θα μπορούν να απελευθερωθούν στο φυσικό τους περιβάλλον βοηθούμενα από την οξυτοκίνη να αποκτήσουν μεγαλύτερη κοινωνικότητα και να ενταχθούν στο νέο τους περιβάλλον πιο ομαλά και πιο εύκολα.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτό το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
