Η πανδημία του κορωνοϊού έφερε στο φως το τεράστιο έλλειμμα ηγετών παντού στον πλανήτη. Επιπρόσθετα έφερε στο φως και ένα αδιανόητα χαμηλό επίπεδο στο σύνολο του κάθε πολιτικού συστήματος, δηλαδή πρόσωπα που είναι στην πρώτη γραμμή του δημόσιου βίου δεν εχουν τίποτε σοβαρό να πουν, μα ούτε και επηρεάζουν εξελίξεις.
Σε επίπεδο ηγετών, καγχάζει κανείς με την εκτίμηση ότι όσο ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον είναι ασθενής στην εντατική, "υπήρχε κενό εξουσίας". Ποιο κενό; Αυτό του Τζόνσον που χαιρετούσε προκλητικλα τους πάντες δια χειραψίας λέγοντας ότι ο κορωνοίός δεν είναι πρόβλημα και τώρα ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για χιλιάδες νεκρούς (αλλά κανείς δεν του το φορτώνει).
Μήπως πάλι είναι ηγέτης ο Τραμπ ο οποίος λοιδωρούσε τις έγκαιρες και απελπισμένες προειδοποιήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και τώρα τον κατηγορεί ότι... "δεν προειδοποίησε" (!). Φυσικά είναι και αυτός υπεύθυνος χιλιάδων θανάτων, αφού υποστήριζε ότι με αυτή την πανδημία δεν υπάρχει πρόβλημα.
Αλλά και στην Ελλάδα, σε ένα χαμηλότερο επίπεδο, το πολιτικό προσωπικό είναι ανεπαρκές. Την ώρα που η χώρα είναι πρωταθλήτρια κόσμου στην αντιμετώπιση της πανδημίας, το ΚΙΝΑΛ λέγει ότι "δεν πάρθηκαν γρήγορα τα μέτρα", ο Βελλόπουλος όταν δεν πωλεί το φαρμακο κατά του κορωνοίού λέγει ότι "έκαναν τα αυτονόητα σιγά το πράγμα" (μόνο που δεν τα έκανε καμία άλλη χώρα), το ΚΚΕ τα ρίχνει στο... κεφάλαιο (που η πανδημία καταστρέφει με κάθετους ρυθμούς_ κ.ο.κ.
Δυστυχώς το έλλειμμα ηγετών κατατρώει και την Ευρώπη, η οποία παραμένει ένας Πύργος της Βαβέλ, με την ασυννενοησία και την εσωστρέφεια (περιχαράκωση στα εθνικά σύνορα) να κυριαρχούν.
Όπως έχω επισημάνει, η πανδημία είναι σχεδόν αδύνατον να αλλάξει την επιλογή τέτοιων ηγετών στην παγκόσμια κοινότητα. Θα υπάρξουν όμως άλλα κριτήρια επιλογής τους. Αρκετοί πολίτες θα αναζητούν αυτούς "που μπορούν να κάνουν τη δουλειά" αφήνοντας στην άκρη τις ιδεολογίες του περασμένου αιώνα. Μια κρίσιμη παράμετρος είναι: Πόσοι θα σκέφτονται ετσι; Αν είναι αρκετοί, τότε θα μπορούσε τουλάχιστον κάποιοι άχρηστοι ηγέτες να αποστρατευτούν.
Σε κάθε περίπτωση, είναι συγκλονιστική μια σύγκριση ηγετών του σήμερα με αυτούς του 20ου αιώνα, όταν ηγέτες με φοβερό μέγεθος άλλαζαν τον κόσμο, έχοντας οράματα.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
