Πριν 10 χρόνια, όταν οι Καναδοί ήρθαν στην Ελλάδα για να επενδύσουν στα υδροπλάνα οι μελέτες την έβγαζαν κερδοφόρα. Όμως, παρά τις τεράστιες προσπάθειες που κατεβλήθησαν τότε, η επένδυση περιορίστηκε σε λίγες πτήσεις - που τις εγκατέλειψαν και αυτές - και σε μεγάλη... ζημία. Το λόμπι της ακτοπλοίας και η απίστευτη γραφειοκρατία (δεν μπορούσαν ούτε να ορίσουν τα σημεία προσθαλάσσωσης), ήσαν οι βασικές αιτίες.
Σήμερα, οι Καναδοί αν και εμφανίζονται να ενδιαφέρονται ακόμη για την επένδυση στην πραγματικότητα μάλλον δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για την Ελλάδα και τα υδροπλάνα. Ο μόνος επιχειρηματίας που μελετά σήμερα την υπόθεση είναι Έλληνας με μια μικρή εαεροπορική εταιρεία VIP πτήσεων, που στην καλύτερη περίπτωση θα εξυπηρετήσει λίγες αποδοτικές γραμμές. Ο λόγος είναι το κόστος εν μέσω κρίσης.
Για παράδειγμα μια πτήση Πάτρα - Κέρκυρα με επιστροφή, δεν μπορεί να έχει μικρότερο εισιτήριο από τα 160 ευρώ! Αυτό σημαίνει ότι ένα ζευγάρι θα πρέπει να καταβάλει 320 ευρώ για μία πτήση 50 λεπτών. Πριν 10 χρόνια αυτό το κόστος φάνταζε λογικό, σήμερα όχι.
Φαίνεται λοιπόν ότι και η επένδυση με τα υδροπλάνα θα μείνει στα χαρτιά.
Το περιστατικό είναι πραγματικό και (μας) δείχνει την διαφορά εκπαίδευσης των αστυνομικών σε Ελλάδα και ΗΠΑ.
Κακοποιημένη γυναίκα σε ένα διάλλειμα του ξυλοδαρμού της παίρνει τηλέφωνο το 911 (αντίστοιχο του δικού μας 100) και ο διάλογος ήταν:
- Παρακαλώ θα ήθελα να παραγγείλω μια πίτσα.
- Έχετε πάρει το 911.
- Ναι το ξέρω.
- Δεν μπορείτε να μιλήσετε;
- Ναι μια πίτσα με μπέικον και μανιτάρια.
- Είστε κακοποιημένη;
