Στην αρχή της πανδημίας οι Μεταφορές αποθεώθηκαν από τον Τύπο και τους πολίτες. Εν μέσω γενικής καραντίνας και με τους πάντες σε απομόνωση, οι οδηγοί των φορτηγών ήσαν στους δρόμους μεταφέροντας υγειονομικά υλικά, τρόφιμα, πρώτες ύλες σε μονάδες εθνικής σημασίας. Ανήκαν στην μικρή εκείνη μερίδα των μάχιμων εργαζομένων που δεν μπορούσαν να "κρυφτούν" από τον κορωνοϊό.
Με το τέλος των μέτρων απομόνωσης, την θέση της αποθέωσης έχουν πάρει οι διωγμοί. Κατά μια ανεξήγητη λογική τις τελευταίες ημέρες τα πρόστιμα πάσης φύσεως πέφτουν βροχή, σε βάρος των φορτηγών στους εθνικόυς δρόμους. Σε πολλές περιπτώσεις έχεουν καταγραφεί πάνω από 10 πρόστιμα στον ίδιο... αυτοκινητιστή!
Οι διωγμοί στο φορτηγό δεν είναι κάτι καινούργιο. Με έναν πακτωλό γραφειοκρατικών υποχρεώσεων και με ένα νεφελώδες πλαίσιο ελέγχων, το πιο εύκολο πράγμα πλέον σε ένα μπλόκο είναι να βάλουν πρόστιμα δεκάδων χιλιαδων ευρώ στον ελεγχόμενο.
Το κάνουν ελαφρά τη καρδία, γιατί οι κλήσεις αυτές καταλήγουν σε ενστάσεις και προφορικές εξηγήσεις σε αστυνομικά τμήματα. Συνήθως τα πρόστιμα διαγράφονται, αλλά όχι οι επιπτώσεις που είναι σοβαρές. Δρομολόγια δεν ολοκληρώνονται, οδηγοί χάνουν έστω και για λίγο τα διπλώματα τους, προϊόντα μένουν φορτωμένα, κ.ο.κ.
Μετά την αποθέωση ο διωγμός λοιπόν. Επιστρέφουμε στην... κανονικότητα, μια κανονικότητα που δεν εννοεί να εξυγιάνει το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας των Μεταφορών.
Το μεγαλύτερο έγκλημα του Σαμαρά δεν ήταν ότι έριξε την κυβέρνηση της ΝΔ το 1993 και έφερε το ΠΑΣΟΚ για μια οκταετία. Το μεγαλύτερο έγκλημα του ήταν η καταγγελία των μνημονίων από τα Ζάππεια.
Δηλητηρίασε έναν ολόκληρο λαό βαφτίζοντας ασθένεια ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. (Όλες οι άλλες χώρες χάρις στα μνημόνια βγήκαν από την κρίση σε χρόνους ρεκόρ).
