Το κάπνισμα επιδεινώνει τη δισκοπάθεια του αυχένα

Τη σύνδεση μεταξύ της δισκοπάθειας στον αυχένα με το κάπνισμα ανέλυσαν οι επιστήμονες του Τμήματος Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης του Πανεπιστημίου Emory.

Σύμφωνα με τον Mitchel Leavitt, MD, κύριο συγγραφέα της μελέτης για την επίδραση της βλαβερής συνήθειας στους σπονδύλους του αυχένα, η εκφύλιση του μεσοσπονδυλίου δίσκου της αυχενικής μοίρας επιδεινώνεται από το κάπνισμα, καθώς η χρήση νικοτίνης ενέχει τον κίνδυνο εμφάνισης μικροαγγειακής νόσου - μιας ασθένειας των μικρών αιμοφόρων αγγείων.

Τα ευρήματα της μελέτης παρουσιάστηκαν στο Ετήσιο Συνέδριο της Ένωσης Ακαδημαϊκών Φυσιάτρων (ΗΠΑ) και έδειξαν ότι οι καπνιστές έχουν σοβαρότερη εκφύλιση αυχενικών δίσκων, καθώς και ότι η αυξημένη ηλικία σχετίζεται με επιδείνωση της νόσου, χωρίς όμως να συμβαίνει το ίδιο με τις συνυπάρχουσες ασθένειες, όπως ο διαβήτης, η υπέρταση, η υψηλή χοληστερόλη και ο υψηλός ΔΜΣ.

Οι επιστήμονες, προκειμένου να διαπιστώσουν κατά πόσον το κάπνισμα σχετίζεται με την επιδείνωση της διαδικασίας εκφύλισης των μεσοσπονδυλίων δίσκων της αυχενικής μοίρας, αξιολόγησαν την αξονική τομογραφία 182 ασθενών, εκ των οποίων το 57% ήταν γυναίκες και το 34% καπνιστές.

Οι αξονικές τομογραφίες μελετήθηκαν από ακτινολόγο με εκπαίδευση στη νευροακτινολογία και από φυσίατρο (γιατρό που ειδικεύεται στη φυσική ιατρική και αποκατάσταση), οι οποίοι και αποφάνθηκαν για τη σοβαρότητα της εκφύλισης των αυχενικών δίσκων. Η κατηγοριοποίηση της σοβαρότητας της πάθησης έγινε με βάση την απώλεια ύψους του κάθε δίσκου (από μηδενική έως 66% απώλεια ή με φαινόμενο κενού μεσοσπονδυλίου δίσκου, όπου ενδοδισκικά συσσωρεύεται αέρας). Η ομάδα του Δρ. Leavitt αξιολόγησε και άλλους παράγοντες, μεταξύ αυτών ο αριθμός των pack years (ο αριθμός των πακέτων που καπνίζει ο ασθενής κάθε μέρα πολλαπλασιαζόμενο με τον αριθμό των ετών που καπνίζει) και η κατάσταση της υγείας των συμμετεχόντων στην έρευνα και συγκεκριμένα η ηλικία, ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), η υπέρταση, η υψηλή χοληστερόλη και ο διαβήτης.

Αξίζει να σημειωθεί μελέτες που έχουν γίνει στο παρελθόν για το ίδιο θέμα, έχουν καταδείξει εμφανώς τη σχέση του καπνίσματος με τον εκφυλισμό στην οσφυϊκή μοίρα.

Σύμφωνα με το Δρ. Leavitt, όλο και περισσότερες μελέτες που δημοσιεύονται  δείχνουν τη σχέση μεταξύ του υγιεινού τρόπου ζωής και της βελτίωσης της ποιότητας και της ποσότητας ζωής, καθώς και την καλύτερη διαχείριση της νόσου. Όπως λέει, η υγεία της σπονδυλικής στήλης δεν είναι διαφορετική και η συγκεκριμένη μελέτη ενισχύει τα ευρήματα προϋπαρχουσών που έχουν εξετάσει τον σχετιζόμενο με την υγεία των αιμοφόρων αγγείων χρόνιο πόνο στη σπονδυλική στήλη. Ενώ, πρόσθεσε ότι απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση του θέματος  για άλλους παράγοντες του τρόπου ζωής (π.χ. η υψηλή σε λιπαρά διατροφή συγκριτικά με μια διατροφή που περικλείει περισσότερα λαχανικά και φρούτα, η χρήση αλκοόλ, η παχυσαρκία, κ.λπ) που έχουν σχέση με τον πόνο στην πλάτη και τον αυχένα.

Ο φυσιοθεραπευτής – χειροθεραπευτής κ. Γιώργος Κακαβάς, αναλύοντας τη μελέτη αυτή εξηγεί ότι όσο ο άνθρωπος γερνά, οι δίσκοι σταδιακά φθείρονται, εξαιτίας της αφυδάτωσης, προκαλώντας, μεταξύ άλλων, σμίκρυνση της απόστασης των σπονδύλων, στένωση του μεσοσπονδυλίου διαστήματος, των μεσοσπονδυλίων και εγκάρσιων τρημάτων και των οπισθίων αρθρώσεων. Προκειμένου να διορθώσει το πρόβλημα ο οργανισμός δημιουργεί οστικούς σχηματισμούς, τα λεγόμενα οστεόφυτα, τα οποία ασκούν πίεση στις ρίζες των νωτιαίων νεύρων ή τον νωτιαίο μυελό, προκαλώντας πόνο τοπικά ή/και κατά μήκος των χεριών -ο οποίος επιδεινώνεται με την κίνηση- αλλά και επηρεάζοντας τη λειτουργία των νεύρων. Στα “όπλα” των ορθροπεδικών για την προχωρημένη  αυχενική σπονδύλωση, όπως ονομάζεται η εκφύλιση των δίσκων του αυχένα, περιλαμβάνεται η υποβολή του ασθενή σε πρόσθια αυχενική δισκεκτομή και σπονδυλοδεσία, η οποία αποσκοπεί στη αφαίρεση του δίσκου και των οστεοφύτων που πιέζουν τα νεύρα και το νωτιαίο μυελό και στην ακινητοποίηση του μεσοσπονδύλιου διαστήματος με τη χρήση μοσχεύματος και μεταλλικής πλάκας.

Στην πλειοψηφία όμως των ασθενών η συντηρητική θεραπεία αποδίδει. Έτσι, η χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, η φυσικοθεραπεία, καθώς και η τοπική εφαρμογή ζεστών/κρύων επιθεμάτων, απαλλάσσουν το 90% των ασθενών από τα συμπτώματα εντός 30 ημερών.