Αναρωτιέται κανείς: Με ποια ιδιότητα θα ομιλήσει στην ΔΕΘ ο κ. Τσίπρας; Πρωθυπουργός δεν είναι διότι δεν ελέγχει πια τίποτε. Οι εισπράξεις των φόρων γίνονται από μια ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ αρχή που δεν είναι ανεξάρτητη, ελέγχεται πλήρως από τους δανειστές.
Οι πληρωμές του κράτους γίνονται μέσα από τραπεζικούς κωδικούς που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η κυβέρνηση να αγγίξει. Έτσι πληρώνονται τα δημόσια έργα, ενώ και οι λοιπές πληρωμές σε προμηθευτές, ΕΣΠΑ κ.λ.π. προγραμματίζονται από τους ξένους. Μάλιστα οι πληρωμές αυτές είναι προϋπόθεση για να μας δώσουν οι δανειστές την τρέχουσα υποδόση.
Πρωθυπουργός δεν είναι διότι οι ελληνικές Τράπεζες ανήκουν στους ξένους, που ξήλωσαν και τις κυβερνητικές διοικήσεις βάζοντας δικούς τους.
Πρωθυπουργός δεν είναι, διότι τα 72.000 κορυφαία ΔΗΜΟΣΙΑ ακίνητα της χώρας τα υποθήκευσε σε αυτούς. Αυτοί μπορούν να τα πωλούν ή να τα ενοικιάζουν και φυσικά να καρπώνονται το συνολικό τίμημα έναντι των δανεικών.
Πρωθυπουργός δεν είναι διότι δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο για την Ελλάδα, δίπλα από τα μνημονιακά μέτρα. Σχεδόν ακίνητος θωρεί και αυτός την κατάρρευση όλων των οικονομικών δεικτών, λες και αφορούν μια άλλη μακρινή άγνωστη χώρα.
Αριστερός επίσης δεν είναι. Μέχρι να αναλάβει την εξουσία δεν είχα δει ποτέ ούτε έναν αριστερό να ψεύδεται από το πρωί μέχρι το βράδυ. Είχα δει ρομαντικούς αριστερούς που πίστευαν στο ανέφικτο και υποστήριζαν με πάθος θεωρητικούς δρόμους για να αλλάξουν τον κόσμο, όχι όμως αριστερούς ψεύτες.
Αριστερός δεν είναι γιατί καταστρέφει γοργά την μεσαία τάξη, τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, είναι και αυτός πίσω από τον θάνατο του εμποράκου. Πόσο αριστερός μπορεί να είναι κάποιος που επιτίθεται με μανία, ακριβώς σε αυτούς που θα έπρεπε να στηρίζει;
Αριστερός δεν είναι γιατί ακριβώς όπως και οι επάρατοι κυβερνώντες της Δεξιάς, καταργεί θεσμούς, κουρελιάζει το Σύνταγμα, αδικεί, απολύει, οικειοποιείται το κράτος, βολεύει κομματικά στελέχη, χωρίζει τους Έλληνες σε δικούς του και κοινωνικά λεπρούς.
Αυτός που θα μιλήσει στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης είναι πολύ απλά ένας ακόμη άνθρωπος της εξουσίας που όπως και οι προηγούμενοι, την χρησιμοποιεί για να παρατείνει την παραμονή του σε αυτήν και να καρπωθεί όσα περισσότερα μπορεί για το κόμμα και τον κλειστό του κύκλο.
