Τελικά, η πολιτική, όπως και η ζωή, παίζει πολλές φορές περίεργα παιχνίδια.
Το Δεκέμβριο του 2008 η Αθήνα καιγόταν, κυριολεκτικά, από τις ταραχές που προκλήθηκαν από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Πανίσχυρος υπουργός Εσωτερικών ήταν τότε ο Προκόπης Παυλόπουλος, «κόκκινο πανί» εκείνη την εποχή για τον ΣΥΡΙΖΑ και κατ’ επέκταση την Αριστερά, ο αποκαλούμενος και «υπουργός της ζαρντινιέρας».
Εάν προέβλεπες εκείνη την εποχή σε στέλεχος, μέλος ή οπαδό του ΣΥΡΙΖΑ ότι λίγα χρόνια αργότερα το κόμμα του θα γινόταν κυβέρνηση και ότι ο Αλέξης Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, θα συγκυβερνούσε με τον Καμμένο και θα πρότεινε τον… Πάκη, τον «υπουργό της ζαρντινιέρας» για Πρόεδρο της Δημοκρατίας» θα άκουγες του κόσμου τα…. μπινελίκια.
Και ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός θα ήταν αυτός του «προβοκάτορα», ιδιαίτερα προσφιλής στο χώρο της Αριστεράς.
Κι όμως, ζήσαμε για να το… ζήσουμε κι αυτό. Ο Προκόπης Παυλόπουλος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με πρόταση του Αλέξη Τσίπρα!
Γιατί, όχι; Εδώ συγκυβέρνησε η Νέα Δημοκρατία με το ΠΑΣΟΚ και τώρα συγκυβερνά η Αριστερά με τη λαϊκή Δεξιά! Άρα, κατά κάποιο τρόπο, είμαστε πλέον… εξοικειωμένοι με περίεργες συνυπάρξεις στην πολιτική ζωή.
Πάντως, καθώς ο πρωθυπουργός φέρεται να αρέσκεται στους συμβολισμούς, με τη συγκεκριμένη επιλογή επιβεβαίωσε τη σχετική προσήλωση του.
Εδώ που τα λέμε, ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν (πάντα συμβολικά) το καταλληλότερο πρόσωπο για το «διακοσμητικό» αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Μετριοπαθής, όπως είναι από χαρακτήρα, παρακολούθησε απαθής την καταστροφή του κέντρου της Αθήνας, «γλάστρα» αποδείχθηκε και όταν η Κανέλλη τις έτρωγε από τον Κασιδιάρη. Εξ ου και η παροιμιώδης, έκτοτε, φράση «έμεινα Παυλόπουλος».
Παρεμπιπτόντως, καθώς ούτε τώρα η Αριστερά θα δει ένα πρόσωπο δικό της να αναδεικνύεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πιθανότατα δεν θα το δει αυτό να γίνεται ποτέ.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΣ
