Ελλάδα και υποδομές

Πριν λίγες ημέρες σας έγραφα για την αδυναμία της χώρας να υποδεχθεί σωστά 30.000.000 τουρίστες το χρόνο αλλά και την ακόμα μεγαλύτερη αδυναμία να υποδεχθεί ακόμα περισσότερους στο μέλλον αφού ανακαλύπτουν την Ελλάδα όλο και περισσότεροι.

Το θέμα απασχόλησε και τον Αλέξη Παπαχελά (Καθημερινή) που περιγράφοντας την Ελλάδα του 2022 έγραψε: "Από πού να ξεκινήσει κανείς;

Το πρόβλημα της κίνησης, που γίνεται αφόρητο τους μήνες αιχμής, όταν μια απόσταση που κάποτε χρειαζόταν 15 λεπτά για να τη διανύσεις τώρα παίρνει μία και ώρα; 

Από τη συλλογή και επεξεργασία των σκουπιδιών, που βρίσκεται ακόμη στα μέσα του 20ού αιώνα; Την έλλειψη δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης; Τα λιμάνια που είναι φτιαγμένα για τη δεκαετία του 1970; Το ζήτημα του νερού;". Γράφει ακόμη:

"Σε μερικά από τα πλέον τουριστικά νησιά δεν μπορούν να λύσουν τα στοιχειώδη, όπως το θέμα της ασφάλειας και των σκουπιδιών. Οι δημοτικές αρχές νιώθουν ότι τους ξεπερνούν οι προκλήσεις και οι πιέσεις από μικρά και μεγάλα συμφέροντα.

Συμβιβάζονται, αδρανούν και μαζεύουν ψήφους για την επόμενη αναμέτρηση. Το κράτος δεν κάνει τίποτα, γιατί το πολιτικό κόστος θα είναι μεγάλο...".

Ποια είναι η αλήθεια σε όλα αυτά; Η Ελλάδα είναι μια χώρα σε μόνιμη καθυστέρηση γιατί ποτέ δεν έφτιαξε τις υποδομές της για τους ίδιους τους πολίτες της. Οι πρώτοι που υπέφεραν και υποφέρουν από την καθυστερημένη χώρα σε όλες τις υποδομές της είναι οι Έλληνες.

Γιατί (μας) συνέβη αυτό; Γιατί ΣΥΝΟΛΙΚΑ το πολιτικό σύστημα κατασπαταλούσε δανεικά, επιδοτήσεις, φόρους, τον κοινό μας πλούτο για να επανεκλέγεται, μέσα από το πελατειακό κράτος. Μιλάμε για ασύλληπτα ποσά που ένας Θεός ξέρει που τα μοίραζαν χωρίς ποτέ να λογοδοτήσει κανείς.

Και από που ήρθε μια κάποια σωτηρία; Από την Ευρώπη που χρηματοδοτεί τα πάντα (και τα επιβλέπει...). Έτσι ξεκίνησαν τα μεγάλα οδικά έργα και ελπίζουμε σιγά - σιγά να επεκταθούν παντού.

(Υ.Γ. Φανταστείτε τώρα ότι υπάρχουν κόμματα που θέλουν να βγούμε από την Ευρώπη, ή που ήθελαν να πάμε στην δραχμή. Αν έχετε τόση φαντασία).