Τι ήσαν αυτές οι τεράστιες τριτοκοσμικές ουρές στο κέντρο της Αθήνας; Μήπως φανατικοί είχαν στηθεί για το τελευταίο iphone; Όχι.
Οι πρωτοφανείς ουρές ήσαν για το Θέατρο Τέχνης που είχε ανακοινώσει ότι στις 30/9, από 5-10 μ.μ., όσοι ήθελαν θα μπορούσαν να προμηθευτούν 2 εισιτήρια για κάθε παράσταση της σεζόν, για όποια ημερομηνία επέλεγαν, έναντι της τιμής των 3 ευρώ ανά εισιτήριο.
Αυτό που έγινε δεν το περίμεναν ούτε όσοι είχαν την ιδέα. Στην οδό Φρυνίχου η ουρά κάποια στιγμή έκλεισε και τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Οσο για το Υπόγειο, στο κτίριο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, στην οδό Πεσμαζόγλου, η ουρά ξεκινούσε από το ταμείο του Υπογείου και τύλιγε, κυριολεκτικά, το τετράγωνο. Κάποια στιγμή είχε περάσει και απέναντι και έφτανε μέχρι το ύψος του REX.
Την Τετάρτη εξυπηρετήθηκαν 3.500 θεατές στις δύο σκηνές του Θεάτρου Τέχνης! Και παρά τα μικροπροβλήματα και τους μικροεκνευρισμούς, ήταν η πιο ελπιδοφόρα ουρά ανθρώπων των τελευταίων χρόνων στην Αθήνα!
Το Θέατρο Τέχνης δεν είναι το μόνο που προσπαθεί να καλύψει τις δυσκολίες της εποχής, τόσο τις δικές του όσο και του κοινού.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτό το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
