Κρίμα, πραγματικά κρίμα. Όχι κρίμα για το ποδόσφαιρο (φράση βαρύγδουπη και πλέον κλισέ) αλλά για τις περίπου 70.000 κόσμου που βρέθηκαν το βράδυ της Τετάρτης στο Ολυμπιακό Στάδιο για να σπρώξουν την ομάδα τους, την ΑΕΚ, σε μια μεγάλη νίκη και πρόκριση επί του Ολυμπιακού.
Κρίμα, γιατί σε μια υπέροχη ποδοσφαιρική βραδιά βγαλμένη από το παρελθόν, βρέθηκαν και πάλι μερικοί ανεγκέφαλοι για να τα χαλάσουν όλα μέσα σε ένα λεπτό.
Για να έλθει στο… καπάκι ο Κοντονής, είτε επειδή όταν πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι είτε επειδή πιστεύει κι αυτός ότι ο καρκίνος μπορεί να θεραπευτεί με ασπιρίνες, να ανακοινώσει την ειλημμένη απόφαση του ότι (και) οι αγώνες της προσεχούς Κυριακής για το πρωτάθλημα της Super League θα διεξαχθούν κεκλεισμένων των θυρών.
Το πρόβλημα της βίας στα ελληνικά γήπεδα δεν είναι νέο, είναι παλιό, και δεν αφορά τον μόνο Ολυμπιακό προχθές, τον Παναθηναϊκό χθες, και την ΑΕΚ σήμερα. Αφορά το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του και τους υπηρετούντες σ’ αυτό, ιδίως τους προέδρους και τους μεγαλομετόχους των ΠΑΕ, που δείχνουν να μην θέλουν να προστατέψουν το προϊόν τους.
Αφορά, όμως, και την πολιτεία, που δεν θέλει κι αυτή να αντιμετωπίσει κατάματα το πρόβλημα. Ή τουλάχιστον δεν μπορεί. Αλλά πώς θα μπορεί αν δεν θέλει;
Όταν κάποιοι παράγοντες προσπάθησαν μόνοι τους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, όπως ο Ντέμης Νικολαϊδης στην ΑΕΚ, βρέθηκαν σύντομα απομονωμένοι, χωρίς τη στήριξη της πολιτείας.
Επίσης, μην ξεχνάμε ότι το τέλος της εποχής Βαρδινογιάννη στον Παναθηναϊκό ήλθε όταν ο ίδιος τα έβαλε με τους οργανωμένους οπαδούς των «πρασίνων».
Και η ζωή συνεχίστηκε, οι παθογένειες διαιωνίστηκαν, η βία εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει στα γήπεδα και στην κάθε στραβή την πληρώνει ο κόσμος που δεν μπορεί να δει την αγαπημένη του ομάδα.
Γιατί, όμως, μια ζωή να τιμωρούνται οι ομάδες (ως φορείς και σύνολα, όχι ως διοικήσεις) και μαζί με αυτές να τιμωρούνται και οι υγιείς φίλαθλοι, και να μην τιμωρούνται, και μάλιστα παραδειγματικά, οι υπαίτιοι των επεισοδίων;
Γιατί να μην εφαρμοστεί και στα ελληνικά γήπεδα η αγγλική συνταγή; Να συλλαμβάνονται οι ταραξίες, να οδηγούνται με τη διαδικασία του Αυτόφωρου στη φυλακή, και να μην τους επιτρέπεται να ξαναπατήσουν το πόδι τους στο γήπεδο.
Αποφασίζοντας (και) ο Κοντονής να αποβάλει τον (υγιή) κόσμο από τα γήπεδα, όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα αλλά το επιδεινώνει, και εκτός αυτού τιμωρεί και την ίδια την πολιτεία.
Από τις σχεδόν 70.000 χιλιάδες κόσμου που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ (όταν μια αγωνιστική ο μέσος όρος των εισιτηρίων δεν ξεπερνά τις 30.000) η πολιτεία κέρδισε πολλά. Τόσο από το μερίδιο της από τα εισιτήρια όσο και από τις μετακινήσεις του κόσμου με τον Ηλεκτρικό, μεταξύ άλλων, το κέρδος της δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο.
Χώρια ότι το ΟΑΚΑ συντηρείται από την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, και αν ο αγωνιστικός χώρος του γηπέδου είναι σε άθλια κατάσταση και τρεις παίκτες βγήκαν χθες εξαιτίας του νοκ άουτ, αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, η οποία πάντως δεν αφορά τις ομάδες.
Αλλά όλα αυτά δεν τα σκέφτεται ή δεν τα αντιλαμβάνεται και ο Κοντονής, ο οποίος ακολουθεί την πεπατημένη των περασμένων χρόνων και περασμένων κυβερνήσεων, με τα γνωστά έως σήμερα αποτελέσματα.
Προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία για το ποια θα είναι η κατάληξη και των τωρινών απαγορεύσεων. Άσε που ανήκω στην κατηγορία των φιλάθλων που έχουν ξενερώσει και δεν πάνε πια συχνά στο γήπεδο.
Γιατί, όταν έχεις δει αγώνες της Μπαρτσελόνα σε ένα γεμάτο από οικογένειες Καμπ Νου, δεν σου κάνει μετά αίσθηση να βιώσεις από κοντά τον «εμετό» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πιστέψτε με.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΣ