Έχασαν όλοι, πλην ίσως των κομμάτων δεξιά της ΝΔ που δεν εκφράζουν τίποτε αλλά είναι "δοχεία διαμαρτυρίας" για κάποιους. Η αδιανόητη αποχή που ξεπέρασε το 60% δεν οφείλεται στην αδιαφορία ή στα μπάνια των πολιτών αλλα σε μια πραγματικότητα που την περιγράφουν:
- Μια κυβέρνηση αδύναμη (κάτω του 30%) να διορθώσει την ακρίβεια, αδύναμη να σταματήσει το πάρτι της κατασπατάλησης χρηματος σε Περιφέρειεες, Δήμους, Υπουργεία κ.α. (στο οποίο συμμετέχει κιόλας), αδύναμη να εκσυγχρονίσει το κράτος, αδύναμη να φέρει την σωστή ανάπτυξη στην χώρα μέσα από την πλήρη αναδιαταξη του παραγωγικού μας μοντέλου.
- Μια αξιωματική αντιπολίτευση (κάτω των ποσοστών του 2023) που ο αρχηγός της εφτασε στο σημείο να πάει προ ολίγου στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ με τον... σκύλο του, τον οποίο περιέφερε στην πλατεία Κουμουνδούρου σε βόλτα.
- Ένα ΠΑΣΟΚ που αδυνατεί να ασχοληθεί με τα μικρά και μεγάλα των πολιτών και αναλώνει δυναμεις για να μιμείται τις μπούρδες του Κασσελάκη ή το τίποτα στην πολιτική αντιπαράθεση.
- Ένα πλήθος μικρών κομμάτων που δεν εκπροσωπούν τίποτε πέραν των αρχηγλων τους και δεν εχουν κανένα απολύτως σχέδιο για την κοινωνία.
Η νικήτρια των εκλογών είναι η μεγάλη αποχή, που στέκεται απέναντι σε όλους με περιφρόνηση για τον δημόσιο πολιτικό τους λόγο και για την λειτουργία τους σε έναν άλλο κόσμο μακράν των πολιτών.
Το πρόβλημα είναι φυσικά η μόνιμη αδυναμία του πολιτικού συστήματος να διορθωθεί. Δεν μπορεί. Συνεπώς το σοκ της αποχής το πιθανότερο ειναι να παραμεριστεί.
Mετά την πανδημία καταγράφηκε μια ευρεία απροθυμία των ανθρώπων να χάνουν την ώρα τους σε εργασίες που δεν αγαπούν σε μέσα μεταφοράς για να πάνε σε αυτές.
Ξαφνικά απόκτησε νόημα ο χρόνος και τι κάνεις με αυτόν. Πολλοί είδαν να αξίζει περισσότερο μια βόλτα στην παραλία με λίγα ευρώ στην τσέπη, από έναν μισθό που έτσι κι αλλιώς δεν τους φτάνει.
