Νικολόπουλος:"Η Γέννηση του Θεανθρώπου ας αρχίσει από μέσα μας"

«Η Γέννηση του Θεανθρώπου ας αρχίσει από μέσα μας, ας μας γεμίσει φως κι ελπίδα, ώστε ο καθένας από εμάς να βρει για τον εαυτό του και τους άλλους, την δύναμη να δημιουργήσει, να προσφέρει, να μοιραστεί, να χαρεί, όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα που στο μυαλό του καθενός νοηματοδοτούν τη ζωή του.

Τα Χριστούγεννα είναι ένα Πνεύμα. Και το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι ΕΙΡΗΝΗ.

Τα Χριστούγεννα είναι μία καρδιά. Και η καρδιά των Χριστουγέννων είναι ΑΓΑΠΗ.

Τα Χριστούγεννα είναι ένα βίωμα. Και το βίωμα των Χριστουγέννων είναι ΠΡΟΣΦΟΡΑ.

Τα Χριστούγεννα είναι ένα πανηγύρι. Και το πανηγύρι των Χριστουγέννων είναι ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕΣ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ.

Καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ εσπαργάνωσεν αὐτόν, καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐντῇ φάτνῃ,

διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷκαταλύματι. 

Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε  να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία.

Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος.

Για τον Πλάστη όμως και Σωτήρα, ούτε μια μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το σπήλαιο και την φάτνη!

Σήμερα, στο δικό μας κατάλυμα, δηλαδή, στην Πατρίδα μας, στο χωριό μας, στις οικογένειές μας, στις καρδιές μας, υπάρχει άραγε διαθέσιμος τόπος για τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό;

Έχουμε άραγε τόπο για τον Κύριο μας:

Στο κατάλυμα της καρδιάς μας, στο κατάλυμα του δικού μας σπιτιού;

Στο πνευματικό πανδοχείο του Γένους μας, που είναι το σχολείο το Ελληνικό;

Στο μεγάλο ’’φροντιστήριο’’ της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας, που είναι η τηλεόραση;

Στην Βουλή των Ελλήνων, στις καρδιές των Βουλευτών, στις αποφάσεις μας και στους νόμους, που ψηφίζουμε; Έχουμε κατάλυμα:

Εάν αποπειραθούμε με στοιχειώδη ειλικρίνεια, να απαντήσουμε κατά τα φαινόμενα και μιλάμε την γλώσσα της Βηθλεέμ:

Δεν έχουμε χώρο για Σένα, Χριστέ.

Σε θέλουμε έξω από την προσωπική μας ζωή.

Δεν μπορείς να μείνεις μαζί μας.

Πιστεύω πως υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων:

Εκείνοι που Τον αναζήτησαν, Τον βρήκαν και Τον λατρεύουν.

Εκείνοι που δεν Τον έχουν βρει ακόμη και Τον αναζητούν.

Εκείνοι που ούτε Τον έχουν βρει ούτε Τον αναζητούν.

Οι πρώτοι είναι λογικοί (επειδή έψαξαν) και ευτυχείς (διότι βρήκαν).

Οι δεύτεροι είναι λογικοί (επειδή ψάχνουν) αλλά άτυχοι (αφού δεν τον βρήκαν).

Οι τρίτοι είναι παράλογοι (αφού δεν θέλουν να ψάξουν) και δυστυχισμένοι (γιατί δεν θα Τον βρουν ποτέ).

Εμείς σε ποια κατηγορία ανήκουμε;

Ο Σωτήρας Χριστός όλους μας προκαλεί και μας εμπνέει να απελευθερωθούμε από τις δεσμεύσεις των παθών μας.

Η γέννηση του Ιησού δεν είναι μύθος, ούτε φολκλορικό παιγνίδι. Το Βρέφος στη Φάτνη είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος, είναι ο Θεός ελπίδα ελευθερίας του ανθρώπου, είναι ο Θεός εγγύηση αθανασίας και αληθινή σωτηρία του.

Είναι χρήσιμο να συντηρούμε μέσα μας την ελπίδα, ότι ο κόσμος των φαινομένων κρύβει μέσα του και πίσω του μιαν άλλη πιο ζωντανή πραγματικότητα, που μόνο όσοι μπορούν και θέλουν την βλέπουν.

Το Φως γιορτάζει την γέννηση Του, αναβιώνει το όραμα ενός καλύτερου κόσμου και μας κάνει να νιώσουμε την ανθρώπινη και αναντικατάστατη ανάγκη να ανακτήσουμε τις σχέσεις με αγαπημένα μας πρόσωπα και με όλους τους συνανθρώπους μας.

Μας καλεί να αναζητήσουμε το πρόσωπο του Χριστού, στα πρόσωπα των αδελφών μας και στον εσωτερικό χώρο της καρδιάς μας.

Το εγερτήριο σάλπισμα του Αγγέλου προς τους βοσκούς της Βηθλεέμ ακούγεται και πάλι σήμερα, «ΕΤΕΧΘΗ ΥΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΣΩΤΗΡ και προσκαλεί τον καθένα μας να θεωρήσει την πορεία του και να ξαναδεί το φάσμα της ζωής του μέσα από το λαμπρό Φως της Γέννησης του: μας.

Μας οδηγεί στην εμπειρική ψηλάφηση της ερμηνείας του γεγονότος.

Φαίνεται πως τώρα κάτω από τις απειλές της κρίσης συσπειρώνονται αξίες πατροπαράδοτες, που λησμονήθηκαν:

Η αγάπη, η αλληλεγγύη, το φιλότιμο, η συμπόνια, η ανθρωπιά».