Οι προβλέψεις για την ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας το 2012 και το 2013 που δημοσιεύουν σήμερα Πέμπτη τα μεγαλύτερα οικονομικά ινστιτούτα της χώρας δείχνουν ότι η κρίση θα στοιχίσει στο Βερολίνο μόνο μια κάμψη της οικονομικής δραστηριότητας (αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,9%) για το τρέχον έτος, ενώ την επόμενη χρονιά ο ρυθμός ανάπτυξης θα διαμορφωθεί στο 2%.
Έτσι η απόσταση που χωρίζει τη Γερμανία από την Ιταλία και την Ισπανία (την τρίτη και τέταρτη βάσει μεγέθους οικονομίες της ευρωζώνης) παίρνει πλέον ανησυχητικές διαστάσεις αντικατοπτρίζοντας τις παρενέργειες τόσο της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής όσο και της ασύμφορης (για τον Νότο) νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ.
Μόλις χθες η κυβέρνηση του Μάριο Μόντι στην Ιταλία ανακοίνωσε ότι δεν θα καταφέρει να επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους για το τρέχον έτος καθώς η ύφεση αναμένεται πολύ βαθύτερη (-1,2%) από όσο είχε αρχικά προβλεφθεί (-0,4%).Θεωρείται βέβαιο ότι και αυτοί οι στόχοι θα πέσουν έξω..!
Η περίπτωση της Ιταλίας είναι χαρακτηριστική καθώς υπό την ηγεσία του τεχνοκράτη πρωθυπουργού από τον Νοέμβριο του 2011 η χώρα ακολουθεί πιστά τον δρόμο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της δημοσιονομικής προσαρμογής, χωρίς όμως η οικονομία να παρουσιάζει σημάδια βελτίωσης όπως αυτό αντανακλάται άλλωστε στο κόστος δανεισμού στις αγορές. Το επιτόκιο των 10ετών ομολόγων της Ιταλίας «φλερτάρει» ξανά με το 6%, το επίπεδο δηλαδή που βρισκόταν επί πρωθυπουργίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι στα μέσα της περασμένης χρονιάς και το οποίο ήταν η αφορμή να πέσει η κυβέρνησή του.
Το κατώφλι του 6% έχει πλέον περάσει το κόστος δανεισμού και της Μαδρίτης την ώρα που επανέρχονται στο προσκήνιο τα σενάρια προσφυγής της Ισπανίας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης EFSF.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι η Ευρώπη δεν εφαρμόζει μια ενιαία πολιτική προς όφελος όλων, αλλά μια πολιτική που προκύπτει από την σκληρή περιχαράκωση της Γερμανίας στα στενά συμφέροντά της. Αυτή η πολιτική βουλιάζει τους πάντες εκτός των Γερμανών που μόνο αυτοί έχουν (ακόμη...) ρυθμούς ανάπτυξης.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
