Η Συρία μεταλλάσσεται και πάλι σε κάτι νέο και αυτό από μόνο του δεν είναι ούτε απλό ούτε και ακίνδυνο. Στην κεφαλή της χώρας μετά από 24 χρόνια καθεστωτικών χειρισμών, καταπίεσης και ενός εμφυλίου πολέμου βρίσκεται η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ. Η τζιχαντιστική οργάνωση, στην τρομοκρατική λίστα των μεγαλύτερων δυτικών χωρών, επιχειρεί να εμφανιστεί διαλλακτική και ανοιχτή προς όλους -εκτός από τους υποστηρικτές του Μπασάρ Αλ Άσαντ- και έχει ως φαίνεται λάβει το πράσινο φως, ορίζοντας και τον δικό της υπηρεσιακό πρωθυπουργό.
Την ίδια στιγμή, με τον κίνδυνο που πάντοτε υπάρχει με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εκατοντάδες είναι τα στιγμιότυπα που δείχνουν μέλη της ίδιας οργάνωσης που πήρε τα ινία της εξουσίας και του ελέγχου της χώρας να προχωρούν σε ακρότητες που αποδεικνύουν περίτρανα πως μία τζιχαντιστική οργάνωση είναι στα όρια του απίθανου να φύγει από την ακρότητα, τη βία και να μεταλλαχθεί σε δημοκρατικό όργανο εκπροσώπησης ενός λαού -ακόμη και τόσο ταλανισμένου όσο αυτού στη Συρία. Την ίδια στιγμή, στην ίδια ακριβώς χώρα, αρκετά είναι και τα βίντεο που δείχνουν μέλη -και πάλι με την επιφύλαξη πως πρόκειται για αυθεντικό υλικό- του ISIS να αιχμαλωτίζουν μέλη του Εθνικού στρατού του Άσαντ και να τα εκτελούν εν ψυχρώ για παραδειγματισμό -μια πρακτική, που σόκαρε όσο τίποτε άλλο τον πλανήτη από το 2014 και μετά.
Το ISIS ηττήθηκε στα περισσότερα από τα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ, στα οποία είχε στήσει το «χαλιφάτο» του, αλλά ποτέ δεν εξαφανίστηκε. Μεταλλάχθηκε, αλλά είναι διαρκώς στο προσκήνιο, «υιοθετώντας» τρομοκρατικές επιθέσεις σε διάφορες περιοχές του κόσμου και μέσα από «παρακλάδια» του και πλέον ίσως να έχει την δική του ευκαιρία για μία νέα «αρχή» σε ένα από τα «S» του ονόματός του -ISIS Islamic State of Iraq and Syria. Το συγκεκριμένο ακραίο βίντεο ίσως να υποκρύπτει και κάτι που μόνο οι δύο τζιχαντιστικές οργανώσεις της χώρας μπορεί να γνωρίζουν… ίσως έναν εσωτερικό ανταγωνισμό ανάμεσα σε δύο «ζηλόφθονα δίδυμα» που, απ' όταν ξεπετάχθηκαν από τα σπλάχνα της Αλ Κάιντα, ανταγωνίζονται το ένα το άλλο.
Η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ επίσημα μιλά για ισορροπίες και ανοικοδόμηση της χώρας, με τον ηγέτη της να μιλά για ενότητα και ίδιες ευκαιρίες για όλους. Στον αντίποδα, ο πυρήνας του ISIS μερικά χιλιόμετρα ανατολικότερα σαρώνει και πάλι τους σουνίτες συμπατριώτες του. Η συγκεκριμένη κίνηση, εάν και εφόσον έχει βάση, δεν είναι απίθανο να αποτελεί την ίδια στιγμή το κλειδί αλλά και την καρδιά του προβλήματος για την επόμενη ημέρα στη Συρία. Αν ο πυρήνας του ISIS αφεθεί ή του δοθεί ένα τμήμα της Συρίας ως «λάφυρο», προκειμένου να παραμείνει μακριά από τη Δαμασκό, τότε θα έχει γίνει ένα ολέθριο λάθος.
Εάν η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ αποφασίσει πως μόνο ένας χωρά στην περιοχή και πως θα γίνουν όλα όσα για τα οποία έχουν δεσμευθεί προς τον συριακό λαό, τότε τους επόμενους μήνες δεν είναι απίθανο να υπάρχουν σφοδρές μάχες και πάλι στις περιοχές από τις οποίες εκδιώχθηκαν, σφαγιάστηκαν και υπέφεραν όλες ανεξαιρέτως οι κοινότητες.
Σε αυτή την δύσκολη εξίσωση με τους πολλαπλούς αγνώστους υπάρχουν επιπρόσθετα και οι αστάθμητοι παράγοντες των τρίτων. Είναι άγνωστο το τι θα πράξει η Ρωσία προκειμένου να περιορίσει τις απώλειες στην περιοχή και να διαφυλάξει πως η βάση της στην περιοχή δεν θα λεηλατηθεί στο όνομα ενός νέου αυτόνομου κράτους. Επίσης, κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει πως η Μόσχα η οποία δεν έχει διστάσει να συνεργαστεί στενότατα με καθεστώτα όπως του Ιράν και της Βόρειας Κορέας προκειμένου να συνεχίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν πράξει κάτι ανάλογο με την τζιχαντιστική πλευρά, που θα της εγγυηθεί πως θα φύγει όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα.
Οι ΗΠΑ δεδομένα θα επιχειρήσουν να ελέγξουν τις εξελίξεις και να προωθήσουν τα συμφέροντά τους, σε μία περίοδο που ο νέος πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, θα θέλει να δείξει πως και στο εξωτερικό είναι ισχυρός. Η Ουάσιγκτον δεδομένα δεν θέλει επανεμφάνιση του ISIS και αν είναι να διασφαλίσει την οριστική διάλυση του Ισλαμικού Κράτους και την περαιτέρω απομόνωση της Τεχεράνης, θα ενδυναμώσει τον αντίπαλο πόλο. Ισραήλ και Τουρκία θα πρέπει επίσης να επιλέξουν πλευρά, με τους Κούρδους στην περιοχή να φαντάζουν όσο περνούν οι ημέρες όλο και πιο «θελκτικοί» ως σύμμαχοι για όλους.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
