Όταν στο Ισλάμ η αστυνομία των ηθών περιπολεί...

Θέλοντας να εξηγήσει αυτά που συνέβησαν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στην Κολωνία, ο 45χρονος Νταούντ σημείωνε ότι σε χώρες όπως η Αλγερία, η Τυνησία, η Συρία και η Υεμένη, το σεξ είναι ένα σύνθετο ταμπού. Η επιθυμία είτε εμποδίζεται είτε καταστέλλεται. Και η αστυνομία των ηθών περιπολεί παντού.

Τα καλοκαίρια στην Αλγερία, ομάδες σαλαφιστών ξεχύνονται στους δρόμους και τις παραλίες και ελέγχουν το ντύσιμο και τη συμπεριφορά των γυναικών. Η αστυνομία σταματά τα ζευγάρια, ακόμη και τα παντρεμένα, στις πλατείες. Οι κήποι είναι απαγορευμένοι για τα ζευγάρια που κάνουν περίπατο. Οι πάγκοι πριονίζονται στη μέση για να μην μπορούν οι ερωτευμένοι να κάθονται κοντά.

Ένα ανάλογο άρθρο, με τίτλο «Κολωνία, ένας τόπος φαντασιώσεων», είχε γράψει ο Νταούντ λίγες ημέρες νωρίτερα στην ιταλική La Repubblica. Τα θρησκευτικά διατάγματα των ισλαμιστών, τόνιζε, παραπέμπουν σε ένα είδος πορνο-ισλαμισμού. Το να κάνεις έρωτα γυμνός απαγορεύεται. Οι γυναίκες απαγορεύεται να αγγίζουν μπανάνες. Ενας άνδρας μπορεί να είναι μόνος με μια γυναίκα μόνο αν τον έχει θηλάσει.

Τα δύο άρθρα του Νταούντ προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αναμενόμενο, θα έλεγε κανείς, με δεδομένο το θέμα που επέλεξε να θίξει ο αλγερινός συγγραφέας.

Αυτό που δεν ήταν τόσο αναμενόμενο ήταν η σφοδρότητα της επίθεσης που εξαπέλυσε εναντίον του μια ομάδα γάλλων ανθρωπολόγων, δημοσιογράφων, κοινωνιολόγων και ιστορικών. Με άρθρο τους στη Le Monde που είχε τίτλο «Οι φαντασιώσεις του Νταούντ», οι πανεπιστημιακοί  κατηγορούν τον συγγραφέα ότι χρησιμοποιεί οριενταλιστικά κλισέ και τροφοδοτεί την ισλαμοφοβία των Ευρωπαίων και των Αμερικανών.

Ο Νταούντ δεν άντεξε την πίεση. Και με επιστολή που έστειλε αυτή την εβδομάδα στην εφημερίδα με την οποία συνεργαζόταν, την Quotidien d'Oran, ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τη δημοσιογραφία και θα αφοσιωθεί στο γράψιμο. «Ζούμε σε μια εποχή όπου αν δεν είσαι στη μία πλευρά, είσαι αναγκαστικά στην άλλη», έγραψε. «Βρίσκω το άρθρο των πανεπιστημιακών ανήθικο, καθώς δεν ζουν στο πετσί μου ή στην πατρίδα μου, και το βρίσκω αθέμιτο, αν όχι σκανδαλώδες, καθώς με τον μανδύα των `ειδικών` με κατηγορούν για ισλαμοφοβία από την ασφάλεια και την άνεση των δυτικών καφενείων όπου συχνάζουν. Και με παραδίδουν έτσι βορά στο τοπικό μίσος».