ΝΥΤ: Η Δύση πρέπει να αποτρέψει τον Πούτιν

Καθώς η Δύση παραμένει διχασμένη στο ζήτημα της παροχής αμυντικών όπλων στην Ουκρανία, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν εξετάζει το ενδεχόμενο να κινηθεί εναντίον της Μαριούπολης.
 
Και όπως γράφουν σήμερα στους New York Times ο Χανς Μπίνεντιζκ, καθηγητής στο Johns Hopkins Center for Transatlantic Relations, και ο Τζον Χερμπστ, πρώην πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ουκρανία, η Δύση πρέπει να ενωθεί και να τον αποτρέψει.

Ο πρόεδρος Ομπάμα έχει συμφωνήσει να χορηγήσει στην Ουκρανία στρατιωτική βοήθεια ύψους 75 εκατομμυρίων δολαρίων.

Η απόφαση αυτή, όμως, δεν ικανοποιεί όσους στην Ουάσινγκτον και στο Κίεβο θέλουν από τις Ηνωμένες Πολιτείες να στείλουν αντιαρματικά και αντιαεροπορικά όπλα, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός Μινσκ ΙΙ, την οποία συνήψαν τον περασμένο μήνα η Ρωσία, η Γερμανία και η Γαλλία, άλλαξε την πολιτική δυναμική στην Ευρώπη.

Η Γερμανία, και σε μικρότερο βαθμό η Γαλλία, διαφωνούν με τη χορήγηση όπλων στο Κίεβο, καθώς δεν θέλουν να δώσουν ένα πρόσχημα στον Πούτιν να κινηθεί περισσότερο εντός της Ουκρανίας.

Η Γερμανία θεωρείται σήμερα η βασική εγγυήτρια δύναμη για την τήρηση της συμφωνίας. Ορισμένοι γερμανοί πολιτικοί έχουν υπαινιχθεί ότι θα ήταν έτοιμοι να αναθεωρήσουν τη στάση τους αν παραβιαζόταν η συμφωνία.

Μια ρωσική επίθεση στη Μαριούπολη θα συνιστούσε μια τέτοια παραβίαση και θα οδηγούσε σε αναθεώρηση της ευρωπαϊκής πολιτικής.

Με αυτά τα δεδομένα, μια συντονισμένη δυτική πρωτοβουλία θα ένωνε τη Δύση και θα εμπόδιζε τον Πούτιν να πετύχει έναν από τους βασικούς του στόχους: τη δημιουργία μιας χερσαίας γέφυρας από τη Ρωσία στην Κριμαία.
 
Μια δυτική πρωτοβουλία - που θα μπορούσε να ονομαστεί «το τεστ της Μαριούπολης» - θα προέβλεπε τη συμφωνία των Ηνωμένων Πολιτειών με τη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη για το πώς θα αντιδρούσε η Δύση στην περίπτωση που ο Πούτιν επετίθετο στην πόλη.

Η Ρωσία έχει ήδη παραβιάσει τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός Μινσκ ΙΙ καταλαμβάνοντας την πόλη Ντεμπάλτσεβε λίγες ημέρες μετά τη σύναψη της συμφωνίας.

Αν και η δυτική αντικατασκοπεία αναφέρει ότι η Μόσχα μεταφέρει συνεχώς βαρέα όπλα στην Ουκρανία, η κατάπαυση του πυρός κατά τα άλλα τηρείται.

Ο Ρώσος πρόεδρος δεν θα τηρήσει τη συμφωνία Μινσκ ΙΙ αν κρίνει ότι μπορεί να το κάνει χωρίς να υποστεί κανένα κόστος.

Ο μακροπρόθεσμος στόχος του είναι πιθανότατα η δημιουργία της «Ναβαρασίγια», ή Νέας Ρωσίας, η οποία θα περιλαμβάνει όλη τη νότια Ουκρανία και θα επιτρέπει στη Ρωσία να ελέγχει ολόκληρη τη βόρεια ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Δεν υπάρχουν στρατοί για να τον σταματήσουν.

Αν ο Πούτιν πετύχει αυτόν τον στόχο, η Ουκρανία θα είναι ένα μη βιώσιμο κράτος, που θα εξαρτάται από τη Ρωσία για την πρόσβαση στη θάλασσα.

Και η Δύση δεν θα έχει μπορέσει να διαφυλάξει την ανεξαρτησία της Ουκρανίας ή να σταματήσει τη ρωσική επιθετικότητα.

Ο Πούτιν ενδέχεται να επιδιώκει να δημιουργήσει τη «Ναβαρασίγια» σιγά-σιγά, ώστε να αποφύγει μια μαζική σύγκρουση με τη Δύση.

Ενας ενδιάμεσος στόχος του Κρεμλίνου θα ήταν να ενώσει την Κριμαία δια ξηράς με τη Ρωσία. Αυτό που τον εμποδίζει είναι η Μαριούπολη.

Ουκρανοί εθελοντές όλων των ηλικιών σκάβουν χαρακώματα στην πόλη για να σταματήσουν την επόμενη κίνηση του Πούτιν. Και η Δύση πρέπει να σκεφτεί τρόπους για να εμποδίσει τη Μαριούπολη να γίνει η επόμενη αιματηρή φάση στην εκστρατεία του Πούτιν προς δυσμάς.

Με άλλα λόγια, η Ουάσινγκτον και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της πρέπει να αποφασίσουν τώρα τι θα κάνουν αν οι αυτονομιστές και οι Ρώσοι που τους στηρίζουν επιτεθούν μαζικά εναντίον της Μαριούπολης.

Σύμφωνα με τους αρθρογράφους, το Κίεβο θα πρέπει τότε να λάβει όπλα όχι μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και από τους Ευρωπαίους. Θα πρέπει επίσης να επιβληθούν αυστηρές οικονομικές κυρώσεις.

Τέτοια μέτρα μπορεί να προκαλέσουν την έντονη αντίδραση της Ρωσίας και να μεταφραστούν στη διακοπή της παροχής φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Με δεδομένο όμως ότι η Δύση δεν μπορεί να στείλει χερσαίες δυνάμεις στην Ουκρανία, μόνο τέτοια μέτρα μπορεί να σταματήσουν τη Μόσχα.

Αντιστρόφως, αν η κατάπαυση του πυρός τηρηθεί και η Ουκρανία ανακτήσει πλήρη έλεγχο του εδάφους της, οι κυρώσεις θα πρέπει να αρθούν. Μια τέτοια προσέγγιση του καρότου και του μαστίγιου έχει απήχηση και στη Γερμανία.

Αν η στρατιωτική ισχύς μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αλλαγή των συνόρων, οι κανόνες που έχουν δημιουργήσει μια ενωμένη, ειρηνική και ευημερούσα Ευρώπη θα είναι ανά πάσα στιγμή πιθανό να παραβιαστούν.