Η Βρετανία ανακοίνωσε ένα νέο πακέτο κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας, λέγοντας ότι τέσσερα φυσικά πρόσωπα και τρεις οντότητες έχουν τεθεί στο στόχαστρο για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη συνεχιζόμενη διευκόλυνση της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Η βρετανική κυβέρνηση δήλωσε ότι η συντονισμένη δράση με τους διεθνείς εταίρους σηματοδοτεί την τέταρτη επέτειο των «πολύ προβληματικών» προεδρικών εκλογών του 2020 στη Λευκορωσία.
Οι πλέον ανεξάρτητοι παρατηρητές πιστεύουν ότι ο Αλεξάντερ Λουκασένκο έχασε τότε τις εκλογές. Κρατήθηκε στην εξουσία φυλακίζοντας χιλιάδες ανθρώπους με σκοπό να καταπνίξει τις διαδηλώσεις που γίνονταν επί μήνες στους δρόμους με τη βοήθεια του συμμάχου του, του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν.
Οι διοικητές τεσσάρων λευκορωσικών σωφρονιστικών αποικιών, στις οποίες κρατούνται πολιτικοί κρατούμενοι, συγκαταλέγονταν μεταξύ εκείνων στους οποίους επιβλήθηκαν κυρώσεις.
«Τέσσερα χρόνια μετά τις βίαιες σκηνές που είδαμε στη Λευκορωσία, η ανελέητη καταστολή της κοινωνίας των πολιτών από τον Λουκασένκο δεν έχει δείξει σημάδια ύφεσης», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Λάμι.
«Στεκόμαστε στο πλευρό του λαού της Λευκορωσίας και στην επιδίωξή του για ελευθερία και δημοκρατία και καλούμε το καθεστώς να απελευθερώσει όλους τους πολιτικούς κρατούμενους αμέσως και άνευ όρων».
Οι τρεις οντότητες στις οποίες επιβλήθηκαν κυρώσεις περιλάμβαναν δύο εταιρείες κατασκευής εργαλειομηχανών που εξήγαγαν προϊόντα στη Ρωσία για χρήση στον ρωσικό στρατιωτικό βιομηχανικό τομέα και μία επιχείρηση που συνδέεται με την κυβέρνηση της Λευκορωσίας και η οποία δραστηριοποιείται στον αμυντικό τομέα.
Η Βρετανία ανακοίνωσε επίσης, χρηματοδότηση ύψους 3 εκατομμυρίων δολαρίων για τη στήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κοινωνίας των πολιτών της Λευκορωσίας.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτό το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
