Το αυτοκίνητο που μεταφέρει τον Μπρέιβικ από το δικαστήριο στις 14 Νοεμβρίου 2011.Ο Μπρέιβικ έχει παραδεχτεί ότι σκότωσε 77 ανθρώπους στο νησί Ουτόγια στις 22 Ιουλίου (πηγή ΕΡΑ)
«Παράφρονας» κρίθηκε ο Aντερς Μπερινγκ Μπρέιβικ σύμφωνα με τους ψυχιάτρους που τον εξέτασαν σχετικά με τη βομβιστική επίθεση στο κέντρο του Οσλο και τη μαζική δολοφονία κατασκηνωτών στο νησί Ουτόγια στις 22 Ιουλίου με θύματα συνολικά 77 άτομα.
Η ψυχιατρική γνωμάτευση υπογράφεται από δύο κλινικούς ψυχίατρους, στους οποίους έχει ανατεθεί να αξιολογήσουν αν ο Μπρέιβικ έχει ικανότητα καταλογισμού και συνεπώς θα πρέπει να καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης ή να του επιβληθεί εγκλεισμός σε ψυχιατρική κλινική. Συγκεκριμένα, ο εισαγγελέας Σβέιν Χόλντεν δήλωσε ότι σύμφωνα με την έκθεση 243 σελίδων, ο Μπρέιβικ έπασχε από «ψυχωτικό επεισόδιο» κατά την επίθεση και συνεπώς δεν έλεγχε τις πράξεις του.
Αν οι δύο ψυχίατροι είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είχε σώας τας φρένας την στιγμή της επίθεσης, στον 32χρονο ακροδεξιό εξτρεμιστή θα επιβαλλόταν ποινή κάθειρξης, ενώ τώρα, μετά από έγκριση του δικαστηρίου πιθανότατα θα κληθεί να μεταφερθεί σε ψυχιατρική κλινική.
Η έκθεση θα παραδοθεί με καθυστέρηση ενός μηνός σήμερα το πρωί στο δικαστήριο του Οσλο και η εισαγγελία θα ανακοινώσει αργότερα τα βασικά της σημεία.
Η δίκη του Μπρέιβικ που κρατείται σε φυλακή υψίστης ασφαλείας θα αρχίσει στις 16 Απριλίου 2012 και θα διαρκέσει περίπου δέκα εβδομάδες.
Η μέγιστη ποινή που προβλέπουν οι νόμοι της Νορβηγίας για αυτού του είδους τα εγκλήματα είναι κάθειρξη 21 χρόνων, όμως η φυλάκιση είναι δυνατόν να παραταθεί αν ο κρατούμενος κριθεί επικίνδυνος.
«Eχω πολλές ερωτήσεις στο μυαλό μου. Ανυπομονώ να μάθω αυτό που έχει να μας πει η έκθεση», τόνισε ο Γκέιρ Λίπεσταντ, συνήγορος του Μπρέιβικ.
Ο κατηγορούμενος παραδέχτηκε ότι ευθύνεται για την βομβιστική επίθεση στην έδρα της κυβέρνησης στο Όσλο και τις δολοφονίες δεκάδων νέων λίγες ώρες αργότερα σε κατασκήνωση στο νησί Ουτόγια.
Ομως ποτέ δεν δήλωσε ότι είναι ένοχος, επιμένοντας πως επρόκειτο για μια «πολεμική πράξη», η οποία ήταν «φρικιαστική, αλλά αναγκαία».