Για τον Σάββα Ξηρό ας μιμηθούν τους Ιταλούς
Η Ιταλία έδειξε τον δρόμο. Όλα τα στελέχη των Ερυθρών Ταξιαρχιών αποφυλακίστηκαν, πολλοί δε από αυτούς εξέτισαν τις ποινές τους με κοινωνική εργασία την ημέρα και επιστροφή στην φυλακή το βράδι. Προσέξτε : Μιλάμε για μια οργάνωση που απήγαγε και εντέλει εκτέλεσε τον τότε πρωθυπουργό της χώρας Μόρο!
Τι έκριναν οι Ιταλοί; Ότι οι δράστες των Ερυθρών Ταξιαρχιών δεν ήσαν κοινοί λωποδύτες, ούτε μαφιόζοι. Πίστευαν -κακώς... - ότι μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο με τα όπλα. Συνεπώς παρά την βαρύτητα των πράξεών τους αντιμετωπίστηκαν όχι σαν βαρώνοι ττου ποινικού διακίου αλλά (ας μου επιτραπεί ο όρος...) ως έχοντες "ευγενή κίνητρα" για τα οποία μάλιστα το διακύβευμα ήταν η προσωπική τους ελευθερία δηλαδή οι ζωές τους.
Σε αντίθεση με του Ιταλούς βλέπω τους Έλληνες στην Βουλή αλλά και στα τηλεπαράθυρα να αυτοδιασύρονται για το αν πρέπει ο ανάπηρος κατά 93% Σάββας Ξηρός να εκτίσει την υπόλοιπη ποινή του στο σπίτι του.
Για τον Σάββα Ξηρό υπάρχει και καταδικαστική απόφαση από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αναφέρει ότι η χώρα έχει παραβιάσει ανθρώπινα δικαιώματα στην περίπτωση του συγκεκριμένου κρατουμένου.
Επειδή ακούω διαφόρους να ξαναδικάζουν τον Ξηρό και να μνημονεύουν τα θύματά του ας σταματήσουν αυτές τις φαιδρές δημόσιες εμφανίσεις τους. Οι της 17 Νοέμβρη απέτυχαν παντού αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η κοινωνία πρέπει να γίνει απάνθρωπη, εκδικητική και άδικη. Ας μιμηθούν τους Ιταλούς που η ανθρωπιά που επέδειξαν τους δικάιωσε απόλυτα.