Όταν οι βασικές επιπτώσεις της πανδημίας ξεπεραστούν και επαναρχίσει η οικονομία, χιλιάδες επιχειρήσεις θα πρέπει να αρχίσουν να καταβάλλουν ποσά που τις ημέρες της καραντίνας δεν μπόρεσαν να πληρώσουν: Δόσεις σε Τράπεζες, στον ΕΦΚΑ και το Δημόσιο, επιταγές που τις μεταχρονολόγησαν, επιστρεπτέα προκαταβολή κ.α.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να συνεχίσουν κανονικά τις τρέχουσες δόσεις και να πληρώνουν κανονικά τις τρέχουσες υποχρεώσεις. Πιστεύει κανείς ότι είναι δυνατόν να υπάρξει συνέπεια για αυτόν τον ορυμαγδό υποχρεώσεων παλαιών και νέων; Ούτε τις καλές ημέρες της οικονομίας δεν θα μπορούσαν οι επιχειρήσεις να ανταποκριθούν, πόσο μάλλον όταν στην επανεκκίνηση της αγοράς οι τζίροι και τα κέρδη τους θα είναι στο πάτωμα, οι περισσότεροι θα καταγράφουν ζημίες.
Η λύση είναι φυσικά μόνο μια: ΔΙΑΓΡΑΦΗ μέρους έστω των χρεών. Ο Μάριο Ντράγκι το είπε ξεκάθαρα: "Το χρέος και η απώλεια εισοδημάτων του ιδιωτικού τομέα πρέπει στο τέλος να απορροφηθούν από τον κρατικό ισολογισμό. Πλέον, ο ιδιωτικός φορέας έχει υποστεί σοκ από χρέη για τα οποία δεν είναι υπεύθυνος και δεν δύναται να τα αντιμετωπίσει".
Πράγματι ένας ιδιωτικός τομέας χωρίς χρέη θα μπορέσει ταχύτατα να δημιουργήσει κέρδη, να αυξήσει την εργασία, να καταβάλλει πολύ περισσότερους φόρους στο κράτος, να μειώσει θεαματικά την ανέχεια και τα αδιέξοδα μιας τόσο σύντομης ζωής.
Η ΕΕ μπορεί να το οργανώσει δεδομένου ότι έχει δικό της νόμισμα. Αρκεί λοιπόν να το τολμήσει. Αλλά και η Ελλάδα οφείλει να πιέσει ώστε να γίνει κοινή ευρωπαϊκή πολιτική η μερική διαγραφή ιδιωτικού χρέους. Μετά την πανδημία η αγορά θα φρακάρει εντελώς. Και τότε τι μέτρα άραγε θα μπορούν να παρθούν;
ANΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
