Μεσαία τάξη προς την ελίτ (πολιτικών, οικονομίας και Τέχνης): Εμείς χωρίς δουλειές ή κακοπληρωμένοι και εσείς χωρίς... εξουσία

Γιατί πάντα κυβερνούν οι εκπρόσωποι της κοινωνικής και πολιτικής ελίτ αν και οι μη έχοντες είναι πολύ περισσότεροι (και ενώ όλοι έχουν από μια ψήφο); Ιδού μια πρώτη απάντηση: Οι της ελίτ έχουν συνεχή προβολή. Με τα χρήματα που έχουν ανοίγουν κόμματα με γραφεία και στελέχη, οι πόρτες των ΜΜΕ είναι ορθάνοιχτες, εύκολα στήνουν εκδηλώσεις, ακόμα πιο εύκολα γίνονται γνωστοί σε όλους.

Υπάρχει και μια δεύτερη απάντηση: Οι πολλοί της κοινωνίας όχι μόνο δεν έχουν χρήματα για να οργανώσουν κόμματα ή να αποκτήσουν πρόσβαση στα ΜΜΕ, αλλά είναι και χωρίς παιδεία. Εύκολα γίνονται οπαδοί και ακολουθούν ψευδόμενους "ηγέτες" ενώ δύσκολα δημιουργούν πολιτικά κάτι δικό τους.

Η Δημοκρατία ως λειτουργία, ευτελίστηκε μέσα από την οικονομική και κοινωνική ανισότητα. Η ελίτ ψηφίζει έχοντας χρήμα, έχοντας σπουδάσει στα Χάρβαντ και στα ΜΙΤ και έχοντας οργανωθεί. Οι ανώνυμοι μη έχοντας χρήματα και παιδεία για να αυτοοργανωθούν, είτε γίνονται οπαδοί, είτε εγκαταλείπουν ακόμα και την κάλπη απέχοντας από τις ψηφοφορίες.

Αυτό το status quo (σταθερή τάξη πραγμάτων) έμελλε να απειληθεί με την παγκοσμιοποίηση. Όταν το κεφάλαιο ξεκινώντας από τις ΗΠΑ (!), βρήκε πως ήταν μια καλή ιδέα να κλείνει το εργοστάσιο στην Ιταλία για να το ανοίξει στην Κίνα στο 1/10 του κόστους, οι χιλιάδες Ιταλοί εργαζόμενοι που δεν είχαν κανέναν λόγο να θέλουν πολιτικές αλλαγές γιατί είχαν σταθερά μισθούς μιας αξιοπρέπούς ζωής, βρέθηκαν στο δρόμο ΧΩΡΙΣ ελπίδα επανάκαμψης. Είχαν ΟΛΑ αλλάξει πια.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Η μεσαία τάξη είναι εξοργισμένη. Τυχοδιώκτες εισβάλλουν στην πολιτική από πόρτες και παράθυρα και προσπαθούν να την προσεταιριστούν. Πρόσωπα που στην προ παγκοσμιοπίησης εποχή δεν θα τολμούσαν να εκτεθούν πολιτικά τώρα προηγούνται στις δημοσκοπήσεις (Πέπε Γκρίλο στην Ιταλία) ή κερδίζουν τον Λευκό Οίκο (Τραμπ)!

Οι απανταχού πληβείοι δεν μπορούν ακόμα να αυτοοργανωθούν, τώρα όμως μπορούν να σηκωθούν από τον καναπέ και να ψηφίζουν ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ χτυπά τους πατρίκιους, δηλαδή την ελίτ της πολιτικής, της τέχνης και της οικονομίας που είναι στην εξουσία. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Τα τινάζουμε όλα στον αέρα. Εμείς χωρίς δουλειές και εσείς... χωρίς την εξουσία!

Κατα την ταπεινή μου γνώμη, πολιτικά ζούμε την αρχή της κατάρρευσης του κόσμου που δημιούργησε η παγκοσμιοποίηση. Τρίζουν τα θεμέλια των δυτικών κοινωνιών γιατί οι μη έχοντες θα σπεύσουν στις κάλπες με πάθος: Έχει έρθει η ώρα να πάρουν το αίμα τους πίσω.

Φυσικά τα προβλήματα είναι πολύ μεγάλα. Οι Τραμπ θα πρέπει να κυβερνήσουν αλλά χωρίς ικανότητες και σχέδιο θα τα κάνουν όλα χειρότερα. Η οργή κατά της ελίτ θα φέρει ακυβερνησια και χάος, οπότε η μεσαία τάξη και οι μη έχοντες θα αναγκαστούν να το ξανασκεφτούν...

                  ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ