Η στημένη κομματική κατάληψη των σχολείων (αν και ξέρουν ότι δεν οδηγεί πουθενά πέρα από το μπάχαλο)

Ούτε ενα από τα δήθεν αιτήματα στις καταλήψεις των σχολείων δεν έχει βάση. Όλα μα όλα είναι εντελώς προσχηματικά, ώστε να δικαιολογηθεί το δικαίωμα στο μπάχαλο, την πλάκα και την βαβούρα. Το αίτημα να μειωθούν οι μαθητές στους 15 ανά τάξη είναι αστείο. Στην Ελβετία κάθε τάξη έχει 25 μαθητές. Στη Γαλλία 33. Επιπλέον εδώ, για να γίνει το "τάξη και 15" χρειαζόμαστε άλλα τόσα σχολεία. Πότε θα κατασκευαστούν; Μέχρι το Σάββατο; 

Οι προσλήψεις εκπαιδευτικών είναι και πάλι εκτός λογικής. Η Ελλάδα έχει σε αναλογία τον μεγαλύτερο αριθμό εκπαιδευτικών σε σχέση με τους μαθητές. Τα κενά που παρατηρούνται οφείλονται σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς που παίρνουν άδειες με διάφορες δικαιολογίες (π.χ. ότι δήθεν είναι άρρωστοι) ή ακόμη γιατί τους μεταθέτουν κομματικά στην Αθήνα ή στις γενετειρές τους όπου περισσεύουν.

Το σύνολο των 6-7 αιτημάτων που ακούμε από τους μαθητές, έχουν την σφραγίδα ενός κόμματος που κατευθύνει τις κινητοποίησεις και τις ενισχύει με δεκάδες συλλόγους που έχει ιδρύσει ανά τη χώρα. Συλλόγους γονέων, δασκάλων, συνοικιών, πολιτισμού, κλάδων και ότι άλλο φανταστείτε, που εκδίδουν ψηφίσματα συμπαράστασης (δηλαδή ένα ψήφισμα: Όλοι δημοσιοποιούν αυτό που τους δίνει το κόμμα). Το κόμμα οργανώνει τις καταλήψεις, γνωρίζοντας ότι τιποτε δεν θα διορθωθεί, αλλά "ο λαός πρέπει να είναι στους δρόμους".

Στις κινητοποιήσεις καταφθάνουν επίσης και εξωσχολικοί, μπαχαλάκηδες, νεολαίες άλλων κομμάτων, γονείς κατά της μάσκας κ.α. οπότε η διάλυση του σχολείου πάει μια χαρά.

Με θλίψη παρατηρώ αυτή την φοβερή ανευθυνότητα στην ελληνική κοινωνία. Όλα όσα σας περιγράφω γίνονται την ώρα που η χώρα θρηνεί νεκρούς από την πανδημία, απειλείται από τον δικτάτορα Ερντογάν, δοκιμάζεται η οικονομία της, ενώ η κλιματική αλλαγή μας φέρνει πρωτοφανή καταστροφικά φαινόμενα ακόμα και μέσα στο καλοκαιρι. 

Αυτή η πλάκα που έχει διαλύσει τα σχολεία δείχνει ότι ένα μέρος του πολιτικού συστήματος (γιατί αυτό το οργάνωσε και το συντηρεί) και μέρος της κοινωνίας (που το ακολουθεί), είναι μακριά νυχτωμένοι. Κάπου στον 19ο αίωνα άντε στις αρχές του 20ου. Είναι αυτοί που δεν θέλουν και την τηλε-εκπαίδευση γιατί πράγματι τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο.

(ΥΓ: Οι μαθητές θα μπορούσαν να διεκδικήσουν ότιδήποτε με τα σχολεία ανοικτά αλλά ποιος σταματά ΜΙΚΡΕΣ μειοψηφείες όταν καθοδηγούνται κομματικά; Και ποιος ιδρώνει που μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά;)