Έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα. Μου αρέσει να οδηγώ, να βλέπω εικόνες και να αξιολογώ. Όμως, "όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" όπως με απόλυτο τρόπο μας είπε ο Σεφέρης. Τι βλέπω; Δρόμους της δεκαετίας του 50 και του 60. Λιμάνια που αδυνατούν να δεχθούν τα σύγχρονα πλοία. Αγροτικό τομέα με υποδομές 50 χρόνια πίσω.
Παντού βλέπω μια Ελλάδα καθυστέρησης και στασιμότητας. Με ξεπερασμένες υποδομές, ανίκανη να αλλάξει. Και αναρωτιέμαι: Τι έγιναν τα εκατοντάδες δισ. ευρώ που μας έστειλε εδώ και 43 χρόνια η Ευρώπη;
Ο κατάλογος των έργων που χρηματοδοτήθηκαν με κοινοτικούς πόρους είναι μακρύς. Από τις μεγάλες οδικές αρτηρίες, μεγάλα έργα υποδομής όπως το μετρό της Αθήνας, αλλά και χιλιάδες άλλα μικρά και μεγάλα έργα.
Ο κατάλογος περιλαμβάνει βασικές υποδομές και υπηρεσίες της χώρας, όπως το Taxis, την ευρυζωνική διασύνδεση, τη σιδηροδρομική διασύνδεση, τη δημιουργία λιμένων, την ίδρυση και τον εκσυγχρονισμό νοσοκομείων, τη χρηματοδότηση πανεπιστημίων, την αναβάθμιση και τη δημιουργία μουσείων, μέχρι τη στήριξη των βρεφονηπιακών σταθμών, που λειτουργούν ακόμη και σήμερα χάρη στα κοινοτικά κονδύλια.
Δισεκατομμύρια ευρώ δόθηκαν για τον εκσυγχρονισμό επιχειρήσεων, την εκπαίδευση και την απασχόληση εργαζομένων από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο.
Τι έχει συμβεί και αυτός ο πακτωλός δισεκατομμυρίων έχει αφήσει την χώρα δεκαετίες πίσω; Η απάντηση είναι: Σπατάλες, αναποτελεσματικότητα, κανένα σοβαρό σχέδιο που να έχει αρχή, μέση και τέλος.
Μια έρευνα του 2009 απέδειξε ότι 1 χλμ. του ΠΑΘΕ κόστιζε στη χώρα μας όσο 7 χλμ. στην Ισπανία ή την Πορτογαλία, ενώ χαρακτηριστική περίπτωση καθυστερήσεων εκτός από τους μεγάλους οδικούς άξονες είναι το Κτηματολόγιο και η διαχείριση των στερεών αποβλήτων. Τα δε εκπαιδευτικά προγράμματα ανέργων και εργαζομένων είναι μηδενικής ουσίας, εικονικά, μόνο για τα χρήματα (κυρίως των λίγων που τα οργανώνουν).
Εκτός από τις καθυστερήσεις, τις ατασθαλίες και τις υπερτιμολογήσεις μικρών και μεγάλων δημοσίων έργων, το πολιτικό σύστημα προχώρησε στην υπερμεγέθυνση του δημόσιου τομέα και την ενίσχυση του πελατειακού κράτους, μέσα από τη δημιουργία σχέσεων εξάρτησης μεταξύ της εκάστοτε πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και κοινωνικών ομάδων που συνδέονται με αυτή.
Με λίγα λόγια το φαύλο πολιτικό σύστημα της χώρας με τα δισ. της Ευρώπης χρηματοδότησε τον εαυτό του, όχι την χώρα. Και για τον εαυτό του, έπραξε σοφά. Αν χρηματοδοτούσε τον εκσυγχρονισμό της χώρας θα έχανε το κράτος - λάφυρο που είναι η λυδία λίθος για να πορεύεται με ίδιον όφελος.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
