Μια καταστροφή σχεδόν πάντοτε ισοδυναμεί με μια μελλοντική ευκαιρία. Ακόμα και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος των δεκάδων εκατομμυρίων νεκρών ήταν η αιτία να δημιουργηθεί η Ενωμένη Ευρώπη, να αναπτυχθούν σωστά κράτη και πόλεις, να διδαχθούν οι πολίτες αξίες και ήθος.
Στην Ελλάδα υπήρξε μια καταστροφή που ονομάστηκε "περίοδος των μνημονίων". Η αιτία ήταν εξόφθαλμη και απολύτως ορατή. Το πολιτικό σύστημα συντηρούσε με δανεικά το κομματικό κράτος, το οποίο λεηλατούσε όποιος κυβερνούσε. Κάποια στιγμή το χρέος έπνιξε την χώρα.
Οι ίδιοι οι πολιτικοί που είχαν φέρει την συμφορά επιτέθηκαν στους ανύποπτους πολίτες. Τους έκοψαν μισθούς και συντάξεις, τους έβαλαν αδιανόητους φόρους, τους πήραν τα σπίτια τους, τοις έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους. Επενέβησαν οι φίλιες χώρες και επέβαλαν την θεραπεία των μνημονίων.
Οι ίδιοι οι πολιτικοί που είχαν φέρει την συμφορά και κατέστρεφαν τους πολίτες ονόμασαν τα μνημόνια δηλαδή την ΘΕΡΑΠΕΙΑ, σαν αιτία της οικονομικής καταστροφής της χώρας! Οι δε φίλιες χώρες ήταν οι κακοί που ήθελαν τον πλούτο μας.
Μέσα από την καταστροφή αυτή η Ελλάδα μπορούσε να ΣΩΘΕΙ. Να αλλάξει το πολιτικό της μοντέλο, να οργανώσει εξ αρχής τον πρωτογενή τομέα και την οικονομία της. Να επικρατήσει η λογική στην χώρα.
Λίγο πριν τις ευρω-εκλογές όμως η πικρή διαπίστωση είναι ότι η Ελλάδα δεν άλλαξε πουθενά. Μπορεί να είναι και χειρότερη από πριν. Οι πολιτικοί της αφασίας πορεύονται με ψεύδη, ελεεινολογίες, κατάπτυστες συμπεριφορές.
Οι πολίτες δεν έχουν ούτε και τώρα μέτρο σύγκρισης αν τους έλεγες ότι ακόμα φταίνε τα μνημόνια και οι ξένοι θα σε πίστευαν. Και τα Μέσα Ενημέρωσης μέσα από μια καφενόβια παρουσία συμβάλλουν στην επέκταση της παρακμής.
Αναρωτιέμαι αν θα υπήρχε πρακτικά μια πιθανότητα να ξεκινήσει κάποιος την ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ αυτού που ζούμε. Να μιλήσει, να διορθώσει, να είναι η εναλλακτική απέναντι σε αυτή την όζουσα κατάσταση. Χρησιμοποιώ την οργιώδη φαντασία μου κι όμως ούτε με αυτήν βλέπω ένα άλλο μέλλον για την Ελλάδα.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
