Ο νέος πτωχευτικός νόμος είναι μια Βαβέλ αλληλοσυγκρουόμενων νοημάτων, προθέσεων και επιδιώξεων. Προσωπικά απορώ για το πως κάποιοι γράφουν για "δεύτερη ευκαιρία", για 420 δόσεις και άλλα συναφή όταν είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να περιγραφεί ένας οδικός χάρτης ενεργειών που να καταλήγουν σε αυτά.
Ο νόμος φαίνεται να επιδιώκει σε πρώτη φάση μαζικές ρυθμίσεις αλλά δευτερευόντως κανείς δεν ξέρει αν θα έχει και πως την δεύτερη ευκαιρία. Ψάχνοντας το θέμα μίλησα με εξαιρετικούς νομικούς οι οποίοι μου είπαν: "Το έχουμε διαβάσει επτά φορές και ακόμη δεν είμαστε σε θέση να πούμε σε έναν ενδιαφερόμενο τι πρέπει να κάνει".
Ένας μάλιστα εξ αυτών μου είπε: "Θα στείλω μια υπόθεση στο Δικαστήριο μήπως και εκεί οι δικαστές, ερμηνεύσουν ότι δεν καταλαβαίνω". Σύμφωνα με τον ίδιο αυτό το νοηματικό χάος οφείλεται στο γεγονός ότι "έχουν συρράψει εκατοντάδες εδάφια νόμων άλλων χωρών που τελικά αλληλοσυγκρούονται και δεν βγαίνει κανένα νόημα".
Αναρωτιέμαι: Η κυβέρνηση μίλησε για ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ με την επιλογή "ή τα ρυθμίζεις ΟΛΑ, ή πτωχεύεις και τα χάνεις ΟΛΑ". Με βάση αυτή την υπεραπλουστευμένη προσέγγιση, δεν έχει αντιληφθεί ότι ο σχετικός νόμος είναι στα... κινέζικα, δηλαδή ακατανόητος; Τι κάνει για να γίνει κατανοητός δεδομένου ότι ήδη ισχύει από την 1η Ιουνίου; Τίποτα.
Προσωπικά θεωρώ ότι το θέμα θα βρει τοίχο με την κυβέρνηση να καταθέτει εκ των υστέρων σωρεία τροπολογιών για να εξηγεί τα ανεξήγητα. Το χειρότερο δε είναι ότι οι πραγματικά μη έχοντες αντί για δεύτερη ευκαιρία θα βρουν απέναντι τους έναν εμπαιγμό.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
