Φαντάζομαι ότι το γνωρίζετε πολύ καλά: Στην Ελλάδα έχουμε δολοφονήσει τις λέξεις. Τις κυκλοφορούμε κενες περιεχομένου, νεκρές, με μοναδικό σκοπό τον θόρυβο. Λές την λέξη φασίστας όχι γιατί έχεις ιδέα τι σημαίνει, αλλά για να βρίσεις. Λες και την λέξη αναρχικός πάλι χωρίς να έχεις ιδέα το περιεχόμενο της. Τη λες σαν να χτυπάς έναν τενεκέ. Για να κάνεις όπως είπαμε θόρυβο.
Ακόμα χειρότερα, δεν έχουμε ιδέα για το περιεχόμενο χιλιάδων υπέροχων ελληνικων λέξεων που αφού δεν ξέρουμε το νόημα τους δεν τις χρησιμοποιούμε: Μολονότι (αν και), βαυκαλίζω (καθησυχάζω κάποιον με ψεύτικες υποσχέσεις), βυσσοδομώ ( σχεδιάζω κάτι κακό κρυφά), ελλοχεύω (παραμονεύω), επίπλαστος (ψεύτικος), ιταμός (αυθάδης, προκλητικός) και τόσες άλλες
Αφού ξεκάναμε λέξεις με υπέροχα νοήματα, με σπουδαίες ετυμολογικές ρίζες και τόσο όμορφες στην εκφορά τους, αποφασίσαμε να ξεκάνουμε και τους αριθμούς. Με αφορμη την δίκη της Χρυσής Αυγής μαθαίνουμε ότι η ποινή κάθειρξης των 15 χρόνων δεν θα είναι... 15 χρόνια αλλά Χ+Ψ+Ζ= 6, μπορεί να ειναι 8, αν έχει ελαφρυντικά μπορεί να είναι 2 και πάει λέγοντας.
Τα ισόβια δεν είναι ισόβια αλλά 25 χρόνια, Δηλαδή βγαίνεις στα 17, αν πας σε αγροτική φυλακή που οι μέρες μετράνε επί τρια μπορεί να βγείς και στα 8 κ.ο.κ.
Αν το Δικαστήριο σου βάλει και πρόστιμο 10.000 ευρώ όταν θα πας να πληρώσεις θα διαπιστώσεις ότι οι 10.000 είναι περίπου 19.000 και κάτι, γιατί σου λένε πάλι Χ+Ψ+Ζ=ένας άλλος αριθμός.
Τώρα αν με ρωτήσετε γιατί δολοφονούμε τις λέξεις έχω απάντηση: Δεν υπάρχει Σχολείο στην Ελλάδα, η εκπαίδευση της ΟΛΜΕ βγάζει αμόρφωτα παιδιά στην κοινωνία. Με τους αριθμούς όμως; Γιατί το 15 να μην είναι 15, τα οκτώ να μην ειναι οκτώ και τα 10.000 ευρώ να μην είναι 10.000 ευρώ;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
