Β. Κοντογιαννόπουλος: Οι προϋποθέσεις για να αλλάξει η Ελλάδα

Η  24η Ιουλίου 1974 έχει καθιερωθεί να τιμάται ως η ημέρα επιστροφής της Δημοκρατίας στη χώρα μας.

 Τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου δεν επέστρεψε η Δημοκρατία. Επέστρεψε ο Κων. Καραμανλής από τη δεκαετή αυτοεξορία του στο Παρίσι,προκειμένου να αναλάβει τον σχηματισμό Κυβέρνησης εθνικής ενότητας, μετά την κατάρρευση της χούντας Ιωαννίδη, ως συνέπεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο την 20η Ιουλίου.

Κλήθηκε από τον Στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη, τότε Πρόεδρο Δημοκρατίας του δικτατορικού καθεστώτος, έπειτα από καθοριστική προτροπή του Ευάγγελου Αβέρωφ.

 Η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε με τις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Η επιλογή της ημερομηνίας αυτής έγινε για να τιμηθεί από τον πολιτικό κόσμο η εξέγερση των φοιτητών ,στο Πολυτεχνείο, ένα χρόνο νωρίτερα.

Η Δημοκρατία εδραιώθηκε με το Σύνταγμα του 1975 που εγκαθίδρυσε τη Γ’ ελληνική Δημοκρατία. Κατά την άποψή μου, η έννοια της Μεταπολίτευσης αποτυπώνεται στο Σύνταγμα του 1975, που μετέτρεψε το πολίτευμα από Βασιλευόμενη σε Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, μετά το δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου 1974.

Η αναίμακτη μετάβαση από τη δικτατορία στη Δημοκρατία,που αποκλήθηκε διεθνώς «πολιτικό θαύμα» φέρει την προσωπική σφραγίδα του Κων.Καραμανλή. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.

 Κατά καιρούς γίνεται λόγος για το τέλος της Μεταπολίτευσης και την αναγκαιότητα μιας νέας Μεταπολίτευσης. Η Μεταπολίτευση θα τελειώσει μόνο αν ανατραπεί η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία, όπως σημείωσε πρόσφατα ο Ν. Αλιβιζάτος.

Οι διπλές εκλογές του Μαΐου-Ιουνίου που είχαν ως αποτέλεσμα την πολιτική κυριαρχία της ΝΔ και προσωπικά του Κυρ. Μητσοτάκη σε συνδυασμό με την πρωτοφανή καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνουν νέο πολιτικό τοπίο και συνθήκες μετάβασης σε νέα εποχή, στα πλαίσια της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας.

 Διαμορφώθηκε μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία. Μεσαία τάξη και νέες δυναμικές κοινωνικές ομάδες, νέοι αλλά και λαϊκά στρώματα,μέσα από μια διαδικασία πολιτικο-ιδεολογικής ωρίμανσης, αποφορτίστηκαν από ανορθολογικές και ιδεοληπτικές φαντασιώσεις.

Απελευθερώθηκαν από διαχωριστικές γραμμές και κομματικές εντάξεις του παρελθόντος. Στο πρόσωπο του Κυρ. Μητσοτάκη βρήκαν ένα σύγχρονο ευρωπαίο πολιτικό με τολμηρό μεταρρυθμιστικόλόγο, χωρίς ιδεολογικές προκαταλήψεις. Πλεονέκτημά του η φιλελεύθερη ιδεολογικοπολιτική του ταυτότητα, ο πραγματισμός, ο επαγγελματισμός και η τεχνοκρατική άσκηση της διακυβέρνησης.

 Η νέα διαχωριστική γραμμή που διαπερνά οριζόντια την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα δεν τοποθετείται πλέον μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Τοποθετείται μεταξύ μιας φιλελεύθερης ορθολογικής και προοδευτικής πλειοψηφίας που εκφράζεται από τη ΝΔ.

Και μιας ανορθολογικήςκαι οπισθοδρομικής μειοψηφίας που εκφράζεται κυρίως από μια τυχοδιωκτική και μια αναχρονιστική αριστερά. Μια αριστερά που αδυνατεί να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Μια αριστερά που ταυτίζει την ελευθερία με την ασυδοσία, την τάξη με την ανομία, την πρόοδο με την οπισθοδρόμηση, την ισότητα με την ισοπέδωση.

Οι πολίτες με την ψήφο τους ανέθεσαν στον Κυρ. Μητσοτάκη τη μετάβαση στη νέα εποχή. Ο Πρωθυπουργός έχει διαμηνύσει: «ουδέποτε φιλοδόξησα να είμαι πρωθυπουργός- διαχειριστής. Θέλω να αλλάξω τη χώρα, να την κάνω πραγματικά Ευρώπη». Πιστεύω πράγματι ότι μπορεί να αναδειχθεί στον ηγέτη που θα οδηγήσει την Ελλάδα στον 21ο αιώνα. Με την εμπειρία των 50 χρόνων συμμετοχής μου στην πολιτική ζωή της χώρας μπορώ να τον διαβεβαιώσω ότι για να γίνει η Ελλάδα μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα απαιτούνται τρεις προϋποθέσεις:

1. Αναθέσμιση της Γ’ ελληνικής δημοκρατίας σε πολιτικό, διοικητικό και κοινωνικό επίπεδο. Η συνταγματική αναθεώρηση οφείλει να αποτελέσει προτεραιότητα, περιλαμβανομένης και της τροποποίησης του άρθρου 16.
2. Δημόσια διοίκηση απογαλακτισμένη από κομματικές επιρροές, προσηλωμένη στην εξυπηρέτηση του δημόσιου και όχι του κομματικού συμφέροντος.
3. Η ριζική μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος αποτελεί προαπαιτούμενο για την πραγμάτωση της προηγούμενης προϋπόθεσης. Το πολιτικό σύστημα που ισχύει έχει εξαντλήσει τα όριά του. Παράγει αναξιοκρατία, διαπλοκή και διαφθορά.

   Πέντε είναι οι τομές που απαιτούνται:

1. Μείωση του αριθμού Βουλευτών σε 200, κατάργηση του σταυρού προτίμησης και μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες.
2. Ασυμβίβαστο Υπουργού και Βουλευτή.
3. «Αποκρατικοποίηση» του κομματικού συστήματος. Απαγόρευση αποσπάσεων δημοσίων υπαλλήλων και ελαχιστοποίηση των κρατικών επιχορηγήσεων.
4. Καθιέρωση 5% για την είσοδο κόμματος στη Βουλή.
5. Καθιέρωση επιστολικής-ηλεκτρονικής ψήφου.