Είμαστε μπροστά στις κάλπες πάντα χωρίς ενημέρωση και πάντα χωρίς οδικό άξονα. Που πάμε; Πουθενά δεν πάμε. Η Ελλάδα έχει πετύχει το ακατόρθωτο. Να επιβιώνει επί αιώνες σε έναν βάλτο ακινησίας που συντηρούν ΟΛΑ τα κόμματα κάθε περιόδου.
Μέσα σε αυτή την φοβερή ακινησία πολλών δεκαετιών, η Ελλάδα κάθε τόσο πτωχεύει, κάθε τόσο διαιρείται (εμφύλιοι), κάθε τόσο χάνει ιστορικές ευκαιρίες να συνέλθει. Τίποτε και κανένας δεν την συνετίζουν. Επιπλέον, ποτέ δεν έχει σχέδιο.
Όλα αυτά έγιναν μια μόνιμη παθογένεια που δεν ενοχλεί κανέναν. Οι πολιτικοί εκπροσωπούν την ακινησία της χώρας με ανηθικότητα και ξεπεσμό και οι πολίτες μη θέλοντας ποτέ να ακούσουν αλήθειες, τους συντηρούν.
Δεν υπάρχει και Πολίτευμα στη χώρα. Το εκάστοτε κόμμα που κυβερνά ελέγχει τα πάντα. Η δήθεν αστική δημοκρατία είναι το άλλοθι ενός σάπιου πολιτικού συστήματος που εναλλασσόμενο στην εξουσία βολεύεται και βολεύει ημέτερους. Το κράτος είναι το έπαθλο - αυτό είναι το Πολίτευμα: κομματικός κρατισμός - και η κοινή περιουσία των Ελλήνων γίνεται λεία για ρεσάλτο.
Βέβαια ξέρω: Σε αυτή την βιβλικής καταστροφής πραγματικότητα, υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί τη χώρα σε ευημερία, άλλοι ότι ο Σώρρας έχει 115 τρισ. δολάρια, άλλοι ότι πρέπει να πάμε στη δραχμή, άλλοι ότι η ΕΕ πρέπει να διαλυθεί (οπότε βγάλτε μας ευρωβουλευτές να μας πληρώνει για να την πολεμάμε), άλλοι ότι η Γη είναι επίπεδη κ.ο.κ.
Όμως έστω κι έτσι, όλοι εμείς βρισκόμαστε μπροστά στις κάλπες κρατώντας δεκάδες ψηφοδέλτια (40 είναι μόνο των Ευρωεκλογών), πάντα καθηλωμένοι στην ακινησία και την απουσία φωτός. Τι θα ψηφίσουμε; (Γιατί πρέπει να ψηφίσουμε, η αποχή είναι η χειρότερη ψήφος δυστυχώς).
Η μπούρδα μόνιμα στην δημόσια ζωή
Το λέω ειλικρινά. Έχω βαρεθεί την ανοησία των πολιτικών στην δύσμοιρη Ελλάδα. Την μπουρδολογία τους και κυρίως την ανάδειξη του ανύπαρκτου σαν κάτι υπαρκτό.
Δείτε σας παρακαλώ την βλακεία τους με το "ποιοι θέλουν να πάρουν τις ψήφους των ακροδεξιών" (μετά τον αποκλεισμό των Σπαρτιατών).
